U slučaju tzv. inertnih implantanata, kao što su silikonski umetci ili vještački kukovi, oni najčešće budu ukopani skupa sa tijelom pokojnika, piše Frank Swain za BBC. U slučajevima kremiranja, silikon izgori i bude zajedno sa pepelom stavljen u posudu, ali se metalni dijelovi najčešće odvoje.
Dosta toga se i kasnije preprodaje, posebno vrijedni metali poput zlata. Holandska kompanija Orthometals sakupi oko 250 tona metala godišnje iz krematorija širom Evrope i kasnije to prodaje.
– Kada umrete, jedan dio vas mogao bi završiti u avionu, vjetroturbini ili čak nekom drugom čovjeku – navodi Swain, koji se pozabavio ovom zanimljivom temom.
Pacemakeri, unutrašnji srčani defibrilatori i drugi implantanti sa elektronskim komponentama se obično vade iz tijela umrlog čovjeka, a gotovo obavezno u slučajevima kremiranja, jer ti aparatići sadrže baterije koje mogu eksplodirati pri izloženosti visokim temperaturama. U jednoj studiji iz 2002. godine zabilježeno je da su u otprilike polovini krematorija u Velikoj Britaniji zabilježene eksplozije pacemakera, a prvi takav slučaj zabilježen je 1976. godine, kada je oštećen zid prostorije za kremiranje.
Trenutno u mnogim zapadnim zemljama postoje zakoni koji sprječavaju ponovno korištenje protetskih uređaja poput pacemakera, ali ti su uređaji i skupi i mnogi ljudi u siromašnim i zemljama u razvoju sebi ih ne mogu priuštiti.
Zbog toga nekoliko organizacija pokušava ponovo koristiti te uređaje. U Britaniji, humanitarna organizacija Pace4Life sakuplja i šalje pacemakere koji još rade u Indiju. U SAD postoji projekt pod nazivom My Heart Your Heart (Moje srce, tvoje srce) koji pokušava nešto slično, a tvrde da se kod 75 pacijenata koji su dobili polovne unutrašnje kardio defibrilatore nisu pojavili nikakvi znakovi infekcije ili neispravnog rada uređaja.
Jedna grupa sa imenom “Standing With Hope”, iz Nashvillea, reciklira stare protetske uređaje za zemlje trećeg svijeta, poput Gane u Africi.
