Zdravstveno stanje Stojaković prije nekoliko mjeseci ponovo je pogoršano. Sarajki, koja je posljednjih godina živjela u Staračkom domu “Caritas” u Banjoj Luci, a zavidnu karijeru izgradila u Japanu, ustanovljeno je oboljenje motoričkog neurona, takozvani ALS, nakon pada na bini 2009. godine.
Gotovo da nema čovjeka u bivšoj Jugoslaviji koji ne zna pjesme Jadranke Sojaković “Sve smo mogli mi”, “Što te nema” i “Ima neka tajna veza”.
Njena umjetnička duša nije klonula do posljednjeg daha, pa su ljubav prema muzici i slikarstvu bili izvor njene snage tokom posljednjih dana života u domu “Caritas”.
Jadranka je bila veoma popularna od strane svojih kolega koji su se svim svojim naporima trudili da joj obezbijede što bolje liječenje. Među njima se nedavno našao i bard srbijanskog glumišta Petar Božović koji je održao humanitarno veče za Jadranku odigravši svoju monodramu.
Stojaković je rođena u Sarajevu, gdje je i počela sa svojom jedinstvenom muzičkom karijerom. Tokom kasnih 1970-ih počela se baviti obradom bosanskih sevdalinki starih gradskih ljubavnih pjesama, kao i obradom poezije srpske pjesnikinje Desanke Maksimović u novom muzičkom aranžmanu. Radila je i primjenjenu muziku za televiziju (dječije emisije Televizije Sarajevo), te napisala uvodnu temu za XIV. Zimske olimpijske igre u Sarajevu 1984. godine. Od 1988. živjela je u Japanu.
Nastupala je od ranih 1970-ih na brojnim festivalima zabavne muzike u Sarajevu Vaš šlager sezone, Opatiji, Zagrebu i Beogradu. Njene najpoznatije šansone su: “Sve smo mogli mi”, “Ima neka tajna veza”, “Muzika je svirala”, “Čarobnjaci”, “Tijesno doba”, “Na drumovima Srema”, “Vjerujem”, “Nedovršeni valceri”, “Što te nema”.
