A zanimljivu priču o Vlasima iz istočne Srbije, preciznije o njihovim pogrebnim običajima, prenosi tvbest.rs.
Na seoskim grobljima u istočnoj Srbiji nalaze se ogromne grobnice koje izgledaju kao kuće najrazličitijih veličina i oblika, opremljene pokućstvom, baš kao da u njima pokojnik boravi svakodnevno.
Ožalošćene familije opremile su ih skupocjenim namještajem, svim potrebnim pokućstvom, doveli do tih grobnica čak i vodu i struju.
Groblje u selu Prahovu kod Negotina jedno je od sela u kojima se mogu vidjeti ova neobična groblja. Većina grobova građena je u obliku malih crkava, ali ima i onih sa zatamljenim staklima, pravih malih dvorana, u koje može stati i do stotinu ljudi.
Vlasi tradicionalno njeguju kult mrtvih, na mnogima nerazumljiv ili bar čudan način.
Jedan od najmorbidnijih običaja u ovim selima je otkopavanje pokojnika sedmog dana po sahrani. To se činilo da bi ga još jednom “obgrlili” sunčevi zraci, a familija umila i očešljala.
Na sahranama kod Vlaha, ono što najviše zbunjuje, svakako je običaj da na pomenima i sahranama svira muzika. Dešava se čak da oni koji pokojnika ispraćaju i kolo zaigraju.
Na groblja u Timočkoj krajini i to ne samo seoska, već i gradska, na sahranama i pomenima iznosi se hrana koja se daje za pokoj duše preminulog. Na stolovima su razne đakonije – od predjela, gibanice, sarmi pa sve do pečenja i na desetine vrsta kolača. Rodbina i prijatelji trebaju za pokoj duše da probaju od svega po malo, a obrok se kasnije nastavlja u kući pokojnika.
Vlasi u svom etnosu praktikuju i pomene članovima familije koji su preminuli i prije više decenija. Uz obaveznu muziku i kolo sa pokojnikovom slikom na čelu, članovi familije igraju, a tom prilikom i daruju svakoga ko igra u kolu.
Ovakvi pomeni koštaju i više desetina hiljada eura i predstavljaju određenu vrstu prestiža jer se porodice takmiče koja će bogatiji i raskošniji pomen napraviti.
