Dok se Evropa gušila u tminama neznanja, dekadence, rasizma i vjerskih ratova, islamska civilizacija je prolazila kroz svoje najsvjetlije i najprogresivnije razdoblje. Možda je najvažnija značajka tog perioda bila religijski (crkveni) fašizam i fanatizam, ali i sistemska borba protiv svih pojedinaca i grupa, koje su na bilo koji način – ideološki, politički ili naučno – osporavali zvanična učenja crkve. Takvima se sudilo na prijekim sudovima, a suđenja su obično imala samo jedan epilog – smrtnu kaznu za „izdajnike“, „heretike“ i „neprijatelje naroda i vjere“. Čini nam se da, evo u XXI vijeku, ta značajka, polahko ali sigurno, ponovo dolazi do izražaja u evropskom političkom i društvenom životu, i da ostaci crkvenog hegemonizma i dominacije, pomiješanog sa natolerancijom i fašizmom, zajedno sa posljednjim događajima, polahko zauzimaju svoje nekadašnje mjesto na evropskoj sceni. Ako je srednjovjekovni crkveni fažizam bio usmjeren protiv svih crkvinih neistomišljenika, onda je ovaj današnji fašizam isključivo usmjeren protiv muslimana, čiji broj se u Evropi osjetno povećava iz dana u dan, što možda i jeste jedan od ključnih razloga ovakvog, „dvostandardnog“, odnosa Evrope prema muslimanima i islamu. U tom kontekstu, možemo navesti nekoliko pokazatelja koji najvaljuju povratak Evrope u „mračno doba“ u odnosu prema muslimanima.
1. Broj anti-islamski raspoloženih pojedinaca i grupa raste iz dana u dan, a u nekim državama, kao što je Njemačka, već nekoliko mjeseci, svakog ponedjeljka, pokret „Patriotski Evropljani protiv islamizacije Zapada (PEGIDA)“ organizuje demonstracije protiv islama i muslimanskih emigranata. Ovaj pokret je, u relativno kratkom, periodu uspio, mobilisati evropsku javnost protiv islama i muslimana. Na posljednjim PEGIDIN-im demonstracijama, održanim u Dresdenu, okupio se dosada rekordan broj demonstranata, što je nedvosmislen dokaz da se Evropa polahko vraća na stare, srednjevjekovne staze. Ovakvo odvijanje situacije u Njemačkoj, navelo je portparola UN-a Stephana Dujjarica, da tim povodom organizuje press konferenciju na kojoj je, između ostalog, kazao: „Generalni sekretar UN-a Ban Kimon digao je svoj glas protiv grupa koje šire mržnju prema strancima, a posebno protiv djelovanja PEGIDE, koja ne krije svoje neprijateljstvo prema islamu.“ Durajjic je naglasio da je Ban Kimon u svom pismu posebno pozvao na toleranciju i prihvatanje drugačijeg i izrazio potpuno protivljenje svim vrstama terorizma i terora u Evropi i svijetu.
2. Jačanje desničarskog ekstremizma, a najbolji dokaz za to je pobjeda desničarskih stranaka na izborima za Evropski parlament i to s velikom prednosti u odnosu na socijaliste. To je desničarima dalo novi polet u jačanju vlastitih pozicija na evropskoj političkoj sceni. Poznato je da ove partije u svojim idejama i geneologiji nose značajan dio srednjevjekovnog, fašističkog, nasljeđa. One se protiv ideje ujedinjenja evropskih država, imigracije i davanja utočišta strancima, što su karakteristike srednjevjekovnih Evropljana. Ovdje moramo pojasniti važnu stvar: u njihovoj terminologiji, pod „strancima“, se misli isključivo na muslimane, jer drugi narodi nemaju problema sa napadima na etničkoj i vjerskoj osnovi, štaviše svako i najmanje ugrožavanje prava jevrejskih imigranata je zakonom zabranjeno i žestoko sankcionisano pod krinkom „antisemitizma“. Termin „strana emigracija“ koristi se samo da bi se prikrio evropski fašizam prema muslimanima.
3. Porast broja neprijateljstava prema muslimanima. Posljednjih dana mediji izvještavaju o napadima na džamije u Švedskoj, ispisivanju uvredljivih grafita na džamijama u Njemačkoj, bacanju svinjskih glava pred džamijska vrata u Austriji. Lider češke opozicone stranke „Zora direktne demokratije“otvoreno je pozvao češki narod na borbu protiv muslimana. On je na svojoj Facebook stranici napisao: „Česi bi trebali izvoditi pse i prasad u džamiju i mjesta na kojima se muslimani okupljaju“.
Zbog svih ovih zabrinjavajućih manifestacija fašizma, turski predsjednik Tajip Erdogan je pozvao evropske države na borbu protiv „islamofobije“ i zabranu neprijateljskih okupljanja protiv muslimana, umjesto što Turskoj dijele lekcije iz demokratije. Posljednja dešavanja svjedoče o urušavanju mita o „vjerskim slobodama“ u Evropi.
Ovo su bili samo neki pokazatelji stromoglavog srljanja Evrope u sunovrat fašizma i ksenofobije, iz kojih se vidi da se Evropa nikada, u potunosti, nije oslobodila negativnog srednjevjekovnog nasljeđa i da mržnja prema islamu i muslimanima još uvjek zauzima značajno mjesto u njihovim srcima.
Iako je Evropa, vojno, ekonomski i tehnološki, nadmoćnija od muslimana, iako muslimanske zemlje i nacije prolaze kroz najveću političku, naučnu i moralnu krizu ikada, Evropa se boji povratka „uspavanog diva“, u svakom trenutku, i zato čini sve što je u njenoj moći kako bi spriječila takav scenarij, makar to bilo na uštrb principa „slobode i jednakopravnosti“, koji je ugrađen u njihove državne zakone, ili na uštrb povratka u srednjevjekovni mrak.
