Ewald-Heinrich von Kleist, posljednji član grupe njemačkih oficira koji su pokušali da ubiju Adolfa Hitlera, preminuo je u svom domu u Minhenu u 90. godini, objavila je njegova supruga.
Von Kleist se kao 22-godišnji poručnik njemačke vojske dobrovoljno javio da nosi pojas sa eksplozivom na sastanku sa Hitlerom i raznese se zajedno sa nacističkim diktatorom 1944. godine.
Atentat nije izvršen, ali je Von Kleist imao važnu ulogu u narednom pokušaju koji je izvršen 20. jula iste godine, u okviru operacije “Valkira”.
Ewald-Heinrich von Kleist potiče iz stare porodice pruskih zemljoposjednika, koji su vijekovima služili kao oficiri ili na administrativnim položajima.
Iako se njegova porodica protivila nacistima, mladi Von Kleist se pridružio njemačkoj armiji 1940. gdoine i ranjen je u borbama na istočnom frontu 1943. godine. Dok je bio na oporavku, u januaru 1944. godine mu se obratio drugi oficir aristokratskog porijekla, pukovnik Klaus fon Štaufenberg, i predočio mu plan o ubistvu Hitlera.
Ewald-Heinrich von Kleist je u tom planu imao ključnu ulogu, jer je imao zadatak da dizajnira novu uniformu za nacističkog vođu, pa je sa njim često bio u direktnom kontatku. On je godinama kasnije ispričao da je svom ocu do detalja predočio plan u kojem je trebalo da pogine zajedno sa Hitlerom, na šta mu je on rekao: “Da, sine, treba to da uradiš.”
Ovaj plan nije realizovan, ali je Ewald-Heinrich von Kleist nekoliko mjeseci kasnije dobio ulogu u “Valkiri”, akciji koja je opisana u filmu iz 2008. godine, sa Tomom Kruzom u glavnoj ulozi.
Bilo je predviđeno da mladi poručnik unese torbu sa bombom na sastanak sa Hitlerom, ali je zbog promjene plana to učinio Fon Štaufenberg. Hitler je bio samo lakše povrijeđen od eksplozije, a većina zavjerenika kasnije je pogubljena.
Gestapo je uhapsio i Ewald-Heinrich von Kleista, ispitivao ga i poslao u koncentracioni logor, ali je on kasnije bez objašnjenja oslobođen i vraćen na borbene dužnosti.
Poslije rata se bavio obrazovanjem u oblasti bezbjednosnih pitanja i transatlantskih odnosa, a ostaće upamćen po tome što je 1963. godine osnovao skup koji je prerastao u Minhensku konferenciju o bezbjednosti, na kojoj svjetski zvaničnici i danas neformalno razgovaraju o globalnoj bezbjednosnoj politici.
