Šira javnost ga je upoznala kao Saška Bijelog, kad je na video snimku na sjednici opštine Rivne u zapadnoj Ukrajini, s mašinskom puškom u rukama, tražio stanove za porodice poginulih na kijevskom Majdanu, začikujući
Šira javnost ga je upoznala kao Saška Bijelog, kad je na video snimku na sjednici opštine Rivne u zapadnoj Ukrajini, s mašinskom puškom u rukama, tražio stanove za porodice poginulih na kijevskom Majdanu, začikujući odbornike pitanjem: “A ko će da mi uzme kalašnjikov i noževe?”
Također, bio je posebno zapažen i video iz kancelarije javnog tužioca, koji je po Sašinom mišljenju okljevao u istrazi, pa je zatečeni mlađani činovnik, u odsustvu šefa, bio išamaran i umalo udavljen potezanjem za kravatu.
Saška Bijeli je rođen u Rusiji, kod Perta, ali je po povratku iz Afganistanskog rata gdje je bio u raketnim jedinicama SSSR i poslije osamostaljenja Ukrajine tražio ukrajinsko državljanstvo. Potom je ratovao u Abhaziji i u Čečeniji – protiv Rusa!
Član je Ukrajinskog nacionalnog sabora (UNA) i Ukrajinske narodne samoodbrane (UNSO), što sve spada u krajnju političku desnicu i neofašizam, koji, uz ostale, čine sadašnju koaliciju “Desni sektor”.
Mužičko je, inače, tokom Prvog rata u Čečeniji (1994) bio komandir jedinice UNA-UNSO “Viking” i zajedno sa načelniko štaba Olegom Čelnovim, zvanim Berkut (Orao), borio se protiv Rusa uporedo sa Šamilom Basajevim. Ima podataka da je bio i tjelohranitelj tadašnjeg glavnog vođe pobunjenih Čečena, generala Džohara Dudajeva.
Uspomene iz borbi protiv Rusa u Čečeniji
Prema Sašinim riječima, svojim rukama je u Čečeniji uništio tri ruska tenka, barem šest borbenih vozila i “izbacio je iz stroja” veliki broj ruskih vojnika. Navodno, lično mu je Dudajev uručio orden Heroja čečenske republike Ičkerije, što je naziv za teritoriju koja ne priznaje vlast Moskve.
Saška Bijeli je, kažu, kao heroj Čečenije, jedan od samo trojice Ukrajinaca (uz Stepana Banderu i Olega Čelnova-Berkuta) po kome su u Groznom nazvali ulicu.
Kada se 1995. poslije pogibije Dudajeva i sklapanja primirja vratio u Ukrajinu, navodno je imao čestih problema s policijom zbog kafanskog i uličnog nasilja i četiri godine je proveo u zatvoru zbog reketiranja. Potom je i 2003. bio osuđen na još tri i po godine. Ruske vlasti ga smatraju nacionalistom, “banderovcem”, čečenskim najamnikom-teroristom i fašistom.
U aprilu 2007. uz pomoć partije UNA-UNS postavljen je za čuvara željezare u Rovnom, a u međuvremenu, kako tvrdi, stekao je diplomu iz ekonomije.
Kao zamijenik direktora agencije za obezbjeđenje “Balkan servis”, kandidovao se 2012. za deputata u ukrajinskoj Verhovnoj radi, ali je izgubio i tek je krajem 2013. ponovo stekao novu pažnju na kijevskom Majdanu.
