U novoj studiji koja će biti objavljena u časopisu Journal of Pediatrics, istraživači su proučavali da li česti porodični obroci tokom adolescencije štite od prekomerne tjelesnetežine i gojaznosti u odraslom dobu, piše MedicalNewsToday.
Dr Džerika M. Berdž (Jerica M. Berge) i njene kolege sa Univerziteta u Minesoti i Univerziteta Kolumbija uzeli su podatke iz 10-godišnje longitudinalne studije (2.287 ispitanika) po nazivom projekat EAT (Unos hrane i aktivnost među tinejdžerima) kako bi ispitali parametre vezane za tjelesnu težinu (npr. količina unete hrane, fizička aktivnost, kontrola tjelesnetežine) među adolescentima.
Postavljana su pitanja da bi se procijenila učestalost porodičnih obroka i indeks tjelesnemase. “Važno je utvrditi promenljive faktore u kućnom okruženju, kao što su porodični obroci, koji mogu da zaštite od prekomerne tjelesnetežine/gojaznosti tokom prelaznog perioda do odraslog doba”, kaže dr Berdž.
Pedeset jedan procenat ispitanika je imao prekomernu tjelesnu težinu a 22 odsto je bilo gojazno. Među adolsecentima koji nikad nisu imali porodične obroke, 60 odsto je imalo višak kilograma a 29 odsto je bilo gojazno tokom provjere nakon 10 godina od početka studije. Zaključak je da su svi nivoi učestalosti osnovnih porodičnih obroka, makar se odnosili na 1 do 2 obroka nedeljno, u značajnoj mjeri bili povezani sa smanjenim šansama za prekomernu tjelesnu težinu ili gojaznost prilikom provjere 10 godina kasnije u poređenju sa onima koji nikad nisu imali porodične obroke tokom adolescencije.
Rezultati su takođe pokazali jači efekat zaštite učestalosti porodičnih obroka protiv gojaznosti među mlađim odraslim osobama afro-američkog porijekla u poređenju sa bijelim mlađim odraslim osobama. Međutim, ograničene relevatne interakcije na osnovu rase/etničkog porijekla govore da se zaštitni uticaj porodičnih obroka za adolescente odnosi na sve rase/etnička porijekla.
Porodični obroci mogu da zaštite od gojaznosti ili prekomerne tjelesnetežine zato što okupljanje tokom obroka može da pruži mogućnosti za emocionalno povezivanje među članovima porodice, veća je vjerovatnoća da je hrana zdravija, a adolescenti mogu da budu izloženi roditeljskom modelu u pogledu zdravog obrasca unosa hrane.
Kao što dr Berdž primećuje, “važno je informisati roditelje da čak i 1 do 2 porodična obroka nedeljno mogu da zaštiti njihovu djecu od viška kilograma ili gojaznost u mlađem odraslom dobu”. Na osnovu tih informacija, javni zdravstveni radnici i zdravstveni radnici koji rade sa adolescentima mogu da ponude roditeljima još jedno sredstvo u borbi protiv gojaznosti.
