Prema pisanju lista “Telegraf.rs”, uopšteno rečeno, pojam “albanska mafija” se koristi za imenovanje kriminalnih grupa koje ili postoje u Albaniji ili su sastavljene od Albanaca.
Teritorija aktivnosti albanske mafije se proteže od Južne i Sjeverne Amerike do Kine, a zbog toga što su njeni kriminalni scenariji veoma raznoliki i složeni smatra se jednom od najopasnijih, ako ne i najopasnijom, jer je količina kriminala koju generiše na globalnom nivou skoro bez premca. Veze između nje i političara u raznim zemljama potvrđene su izveštajima “Wikileaks-a”, prenosi list “Zëri”.
Suštinski razlozi tolike uspješnosti albanske mafije leže u kombinovanju tradicionalnih karakteristika sa modernim i inovativnim elementima.
Konkretno, kombinacija rigidne interne discipline, klanske strukture i endogamske (brak unutar klana) zatvorenosti koja snižava mogućnost policijske penetracije njihove organizacije dok ujedno povećava povjerenje i solidarnost među članovima, sa jedne strane, i sa druge strane efekata transnacionalnih elemenata, tehnologije, komercijalizacije i nove kriminogene kulture usluga.
Sposobnost albanske mafije da organizuje masivnu logističku podršku bilo gdje i bilo kada, zajedno sa sinkretičkom prirodom njihovog kriminala, dovelo je do toga da su ne samo izašli iz okvira svoje domovine već su se integrisali u lokalna podzemlja čime obilno eksploatišu poslovne prilike u svim zemljama.
Bespotrebno je naglašavati da je hijerarhijska, ali bi trebalo prije svega ostalog reći da u toj vertikali postoji od četiri do šest različitih nivoa.
Klan (fis) ima “izvršni komitet” koji se zove “barjak”. Barjak bira čelnike svih jedinica zaduženih za konkretne poslove ili teritorije; taj čelnik se zove “krye”. Krye bira svog zamjenika koji se zove “kryetar”. Kryetar potom bira “prijatelja” (mik) koji djeluje kao veza između njega i običnih “vojnika” i odgovoran je za koordinaciju svih aktivnosti jedinice za koju je zadužen.
Neki klanovi imaju dodatne nivoe, ali generalno, ovakva struktura im omogućava da očuvaju sposobnost djelovanja i pravljenja para čak i ako neko bude uhapšen; istovremeno, doći do ljudi koji sjede u barjaku je praktično nemoguća misija.
Članstvo je međusobno duboko vezano. Odanost, čast i porodica su ključne riječi. “Besa”, što na albanskom jeziku znači “povjerenje, časna riječ”, predstavlja temeljni princip njihove mafije, a tokom regrutacije svečano zaklinjanje na vjernost, odnosno davanje “bese”, je obavezno.
“Besa” je, kao što je opštepoznato, od velike važnosti u albanskoj kulturi generalno: onaj ko ti da svoju “besu” dao ti je svoj život i spreman je da te štiti svojim životom.
Krvno srodstvo i brakovi igraju presudnu ulogu u formiranju klanova i grupa (koje često broje i više hiljada ljudi razbacanih po cijelom svijetu) u njemu. Zbog tog krvnog srodstva, ne samo da je broj klanova ograničen, već je u njega gotovo nemoguće prodreti. Stranci, kada im se i dozvoli da nešto rade za albansku mafiju, odrađuju samo jedan ili neki drugorazredni posao.
Porodičnu strukturu karakteriše snažna unutrašnja disciplina koja se postiže žestokim i bolnim kažnjavanjem svakoga ko prekrši pravila.
To dovodi do straha kod ostalih i spriječava ponavljanje nepoželjnog ponašanja. Pravila, nagrade i kazne de fakto dovode do toga da se zakoni države u kojoj čovjek živi tretiraju kao nešto sekundarno, pa čak i nebitno. Pa čak i ako je ta država Albanija.
