Građani Srbije su se tog dana pobunili protiv Miloševića i uređivačke politike državne televizije koja je tada prvi put nazvana TV Bastiljom.
Glavni zahtjevi demonstranata bili su smjena generalnog direktora i četiri urednika Radio-televizije Beograd, zbog teških optužbi protiv opozicionih stranaka.
Demonstracije su bile zabranjene, pa je policija od ranog jutra blokirala prilaze Beogradu u namjeri da spriječi dolazak pristalica opozicije iz unutrašnjosti zemlje.
Proteste je organizirao i predvodio Srpski pokret obnove (SPO) Vuka Draškovića, tada najjača opoziciona stranka, koja je zagovarala promjenu sistema i pozivala se na demokratizaciju i nacionalnu obnovu države.
Demonstranti su pružili žestok otpor, što se pretvorilo u višesatne sukobe sa policijom. Policija je stezala obruč i pokušavala da rastera građane ogromnim količinama suzavca, vodenim topovima, gumenim mecima I konjicom. U popodnevnim satima, vlast je izvela tenkove na beogradske ulice.
U sukobima demonstranata i policije povrijeđeno je tada 114 osoba – 58 policajaca i 86 građana, a uhapšeno je 158 ljudi. Život su izgubile dvije osobe, učesnik protesta Branimir Milinović (18) i policajac Nedeljko Kosović (54).
Uhapšen je lider SPO-a Vuk Drašković i zabranjen rad Televizije Studio B i Radija B92.
Nakon nekoliko dana protesta, usvojeni su zahtjevi studenata, iz zatvora je pušten Vuk Drašković, ministar policije Radmilo Bogdanović podnio je ostavku, smjenjeno je rukovodstvo RTV Beograd, a Studio B i Radio B92 su nastavili da rade.
