Supervizor najdužeg laboratorijskog instrumenta u istoriji nauke, kojim se dokazuje da je katran tečan, preminuo je prošle nedjelje i nije doživio da vidi padanje kapljice katrana u posudu. Džon Mejnstoun, koji je u 78. godini doživio šlog, tokom posljednje 52 godine nadgledao je eksperiment započet prije 83 godine. Za to vrijeme palo je samo osam kapljica katrana, ali nijedna pred njegovim očima.
Profesor fizike Džon Mejnstoun nadgledao je australijski eksperiment koji je započeo Tomas Parnel. On je želio da dokaže da je katran zapravo tečan i da će, ako dovoljno dugo bude stajao u posudi na čijem dnu je cijev, na kraju početi da curi u donju posudu.
Za 83 godine palo je svega osam kapi, ali niko nikad nije prisustvovao kapljanju, pa ni Mejnstoun. Profesor je ranije najavio da bi još jedna kap trebalo da padne do kraja godine.
– Kap može da padne brzinom treptaja oka, kao da ima sopstveni um – istakao je Mejnstoun.
Eksperiment je sada pod video nadzorom, a tri veb kamere su postavljene kako bi zabilježile pad devete kapi. Prošlog mjeseca, na koledžu u Dablinu je po prvi put kamerom zabilježeno padanje kapi katrana. Za kapljanje je obično potrebno između sedam i 13 godina.
Eksperiment koji se odvija u Brizbejnu je ipak najpoznatiji te vrste i zabilježen u Ginisovoj knjizi rekorda. Vjeruje se da bi mogao da traje još najmanje sto godina. Mejnstoun je ranije rekao da su naučnici ovaj eksperiment potpuno zapostavili i da se odvijao “u nekom prašnjavom ormaru”, sve dok ga on nije preuzeo.
– Bivši studenti, njihova djeca i unučići rado dolaze da provjere kako eksperiment napreduje – istakao je Mejnstoun.
Mejnstounove kolege su istakle da je tužno što profesor nikada nije vidio ono što je najviše želio.
– Jednom sam bio na pet minuta od toga da vidim kap. Napustio sam fakultet misleći da neće pasti do sutradan, ali kada sam ujutru provjerio, vidio sam da je pala – rekao je fizičar.
