Proces suočavanja sa počinjenim zlodjelima dio je denacifikacije, odnosno strategije čiji je cilj bio uništavanje nacističkih ideja, kako bi se izgradilo novo društvo. Program je uključivao posjete koncentracionim logorima, kao i gledanje fotografija i filmova koje su svjedoci svirepih ubistava.
Prema historijskim podacima veliki broj Njemaca definitivno je bio upoznat sa masovnim ubistvima Jevreja, ali nisu precizno znali šta se tačno dešavalo u koncentracionim logorima. Masovne deportacije Jevreja često su se odigravale pred očima javnosti, a bilo je i ubistava koja su izvršena u javnosti. Takođe, Njemci su slušali strance radio-stanice gdje se često govorilo o masovnom ubijanju Jevreja. Neki su se i usudili da ustanu protiv nacističke svireposti (čuveni pokret Bela ruža) distribuirajući pamflete koji osuđuju njihova zlodjela.
Na fotografiji su prikazani izrazi lica Njemaca koje su zarobili Amerikanci dok gledaju film o koncentracionom logoru. Tom prilikom oni su pogledali pravo u oči odvratnim stvarima koje je njihov narod činio, a od sramote su prekrili lica rukama.
