Rachel Warwick boluje od jedne rijetke bolesti koja joj svakodnevne navike i osnovne potrebe pretvara u noćnu moru – ona je alergična na vodu.
Aquagenic urticaria, ili “alergija na vodu” je stanje koje i dalje nije potpuno proučeno, a koje utiče na normalno funkcionisanje organizma.
“To je svijet gdje su opuštajuće kupke zapravo noćna mora, a ronjenje u tropskim morima je privlačno kao i plivanje u trnju. To su moje verzije pakla”, kaže Rachel.
Svaki kontakt sa vodom (čak i kada se oznoji) izaziva kod Rachel bol, natečenost, jak svrab i osip na koži koji može da traje i do nekoliko sati.
“U tom trenutku se osjećam kao da sam istrčala maraton. Osjećam se toliko iscrpljeno da moram da sjedim neko vrijeme nakon reakcije. Užasno je, ali ako se zaplačem oteći će mi lice.”
Ova rijetka dijagnoza je od samog početka bila zbunjujuća za naučnike, kao što je i za sve koji prvi put čuju da postoji alergija na vodu.
Tehnički, ovo stanje zapravo nije alergija, zato što izaziva reakciju na nešto što se nalazi u tijelu, ne javlja se kao reakcija na strano tijelo. Naziva se alergijom zato što ima iste vidljive simptome, dok je uzrok i dalje nije proučen.
Najstarija teorija objašnjava da aquagenic urticaria djeluje kada je voda u interakciji sa spoljnim slojem kože, koji uglavnom sadrži mrtve ćelije kože ili uljane supstance koje je održavaju hidriranom. U kontaktu sa vodom, ove komponente mogu da ispuštaju toksična jedinjenja koja izazivaju reakciju.
Druge teorije navode da voda može jednostavno da rastvori hemikalije u slojevima mrtve kože, dozvoljavajući im da dopru duboko u kožu, gdje mogu da izazovu reakciju.
Možda najprihvatljivija teorija je ta da je ova “alergija” uzrokovana promjenom pritiska, koja slučajno aktivira ‘imuni alarm’ u trenutku kada voda napušta kožu.
