Kasim Sulejmani je sada dobio novi zadatak – da porazi Islamsku državu! Do skora je bilo veoma teško pronaći bilo koju informaciju vezanu za njega, a kamoli fotografiju. On je jednostavno bio najuticajniji čovjek na Bliskom istoku, a niko ništa nije znao o njemu, što je potvrdio i nekadašnji saradnik CIA Džon Magire.
Situacija se preokrenula pa se tako na iranskoj televiziji prikazuju dokumentarni filmovi o njemu, a njegovo lice je na skoro svim naslovnim stranama. “Došlo je vrijeme da general Sulejmani izađe iz sjenke i pobere plodove svog dugogodišnjeg rada na čelu elitnih jedinica Kuds”, objavio je BBC.
Prema nepotvrđenim informacijama, on je jedno vrijeme boravio u Bagdadu i imao je jedan veoma težak zadatak – da zaustavi borce Islamske države, a njegova pomoć je za iračku vladu bila od preke potrebe. Sulejmani je služeći u Revolucionarnoj gardi Irana ostvario status lukavog stratega čiji je uticaj daleko prevazišao pozicije običnih generala. Prve uspjehe je ostvario odmah po ulasku u Revolucionarnu gardu 1979. godine, neposredno nakon islamske revolucije, a iako nije prošao obuku, pomagao je kao redovni gardista u rušenju otpora Kurda na severozapadu Irana.
Kada je iračka vojska napala Iran u septembru 1980. godine, Sulejmani je imao čin poručnika, a tokom osam godina, koliko je rat trajao, bio je na liniji južnog fronta gde je komandovao 44. divizijom, a tada je imao tek dvadesetak godina. Nakon rata mnogi vojnici su ga proglasili ratnim herojem. Za vreme devedesetih godina, on je skupljao svoja iskustva u gardi u regionu Kerman na jugu zemlje gde je zaslužio ugled i status borba protiv trgovine opijumom, koji je od Turske išao ka Evropi. Kada su vladali studentski nemiri 1999. godine, Sulejmani je bio potpisnik pisma 24 visoko postavljenih članova Revolucionarne garde, a ono je bilo adresirano na tadašnjeg predsednika Mohameda Hatamiju. Članovi garde su izložili jasan stav “NAŠE STRPLJENJE JE NA IZMAKU”, a Hatami je dobio ultimatum: ili će reagovati policijom ili će nemire ugušiti armija. Ipak, vrhunac karijere je uslijedio tek kasnije.
Početkom 1998. godine, Sulejmani je bio imenovan za komadanta elitnih jedinica Kuds, koje spadaju pod Revolucionarnu gardu. Jedinice koje su utjerale strah svima, dejstvuju u posebnim prilikama, a nerijetko izvode operacije i po inostranstvu. Tri godine kasnije se dogodilo nešto što niko nije pomislio da može da dođe do toga. Naime, Amerikanci su nakon terorističkog napada 11. septembra odlučili da upadnu u Avganistan i uspostavili su kontakte s neprijateljskim Iranom. Šiitski režim u Teheranu i Vašington je spojio zajednički neprijatelj – radikalni islam sunitskih Talibana. Iranci vođeni Sulejmanijem, pomogli su Pentagonu u određivanju ciljeva za bombardovanje, a Amerikanci su zahvlajujući njima uhvatili nekoliko visokih predstavnika Al Kaide. Međutim, saradnja se nakon nekoliko mjeseci završila i tadašnji predsednik Amerike, Džordž Buš je uvrstio Iran u “osovinu zla”, a pet godina potom su Amerikanci i Sulejmanija uvrstili na listu terorista.
Uticaj i ugled Sulejmanija u njegovoj domovini rastao, pa je tako 2011. godine ajatolah Hamenei Kasima imenovao generalom. Vrhovnog vođu Irana navodno spaja sa Sulejmanijem veliko prijateljstvo, jer je svojevremeno Hamenei vođu jedinica označio kao “živog mučenika revolucije”. Sulejmani mu je to prijateljstvo uzvratio, a i dugogodišnji je predstavnik tvrde linije u nepreglednom lavirintu iranskog teokratskog režima. Prema riječima njegovih saradnika, ovaj čovjek čije sposobnosti cijene i protivnici, uvek miran osim što povremeno povisi ton. “U prostoriji može da bude i deset osoba, ali kada dođe Sulejmani ne sjeda s njima. Sjedne na drugu stranu prostorije, sam i tih. Ne govori ništa i ne komentariše. Naprosto samo sjedi i sluša”, rekao je za Njujorker jedan od bivših visoko postavljenih iranskih političara. Meir Dagan, nekadašnji rukovodilac izraelskog Mosada, smatra da Sulejmani uživa u izuzetnoj poziciji u iranskoj politici. “Ima veze u svakom dijlu sistema. Politički je pametan. Ima odnose sa svakim”, tvrdi on.
Uticaj koji uživa, pregled i vojno iskustvo je umoo da iskoristi i za vrijeme građanskog rata u Siriji. Naime, armija sirijskog predsednika Bašara Asada je bila u defanzivi, a Suniti su držali ključne gradove. Iran je međutim prihvatio molbu svog dugogodišnjeg saveznika i poslao u Siriju svoje vojnike. Borili su se za Asada, ali pod direktnom komandom Sulejmanija. Iskusni vojskovođa je iskoristio sve svoje bliske veze s rukovodstvom Hezbolaha koj je pod nadzorom Sulejmanija krajem devedesetih godina formirao svoju miliciju. Libanski šiitski pokret poslao je u pomoć Asadu hiljade svojih boraca. Situacija na frontu je počela da se mijenja, a vjerovatno najveću pobjedu je i ostvarila vladina vojska i Hezbolah prilikom borbe za mesto Kusajr blizu libanske granice. Sulejmani je pred odlučujućom borbom pozvao vođu Hezbolaha Hasana Nasralaha i zatražio je slanje dodatnih dvije hiljade boraca, a ovaj je to prihvatio i rezultat je bio potpuni poraz neprijatelja. Kasim je sada u Iraku i nalazi se u sličnoj situaciji. Treba da zaustavi nadiruće islamiste, slično kao i u Siriji, ali prema informacijama BBC-ja, iranska Revolucionarna garda već pomaže u regrutaciji šiitskih boraca koji treba da se bore zajedno s armijskim snagama, čiji stručnjaci napominju da Sulejmani za sobom ima samo uspehe. Situacija u Iranu mogla u tako narednih nekoliko dana da se okrene u korist vladine vojske.
Jedinice Kuds su tajni dio Iranske revolucionarne garde koji je odogovoran za operacije u inostranstvu uključujući i sakupljanje obavještajnih materijala, podršku prevratima, obučavanje inostranih ustaničkih snaga i atentate. Prockenjuje se da ove jedinice imaju oko 15 hiljada vojnika i operativaca, a jedinice Kuds su direktno odgovorne vrhovnom vođi Irana, ajatolahu Hemeneiu.
