“Stari kontinent” mogao bi ublažiti posljedice takvog trenda do oko 2020. godine zapošljavajući više žena i starijih ljudi, podstičući mobilnost unutar Evrope i bolje koristeći postojeće imigrante, tvrde eksperti EU i OECD.
Srednjoročno i dugoročno, Evropskoj uniji trebat će, međutim, da privuče značajan broj kvalifikovanih radnika izvan svojih granica – i prevaziđe rastuće protivljenje javnosti naglašeno usponom populističkih antiimigracijskih stranaka, prenosi Reuters.
– Ako zatvorite vrata (imigraciji), platit ćete ekonomsku cijenu – izjavio je Jean-Christophe Dumont, ekspert za migraciju u Organizaciji za ekonomsku saradnju i razvoj, međuvladinoj analitičkoj grupi sa sjedištem u Parizu.
– Za sada možemo poboljšati korištenje migranata koji su već ovdje, prilagođavajući njihove radne vještine potrebama tržišta rada. Gledajući dugoročno, neće biti riječ samo o radnim vještinama. Bit će riječ o brojkama – kazao je.
Uz aktuelne populacijske trendove, industrijska lokomotiva Evrope, Njemačka, skupa sa Španijom i Poljskom, bilježit će pad broja stanovništva sa sadašnjih nivoa, usporavajući potencijal ekonomskog rasta.
Njemačkih sadašnjih 82 miliona stanovnika opast će na 74,7 miliona do 2050. godine a njihova prosječna životna dob porast će na skoro 50 godina, sudeći po statističkoj agenciji EU, Eurostat. Neke prognoze čak su i pesimističnije, procjenjujući broj njemačkog stanovništva do 2060. godine na 65 miliona.
To znači “ozbiljne probleme u snabdijevanju radnom snagom” u nekim od najsnažnijih ekonomija EU – Austriji, Holandiji, i Finskoj, podjednako kao i Njemačkoj – sudeći po studiji Evropske komisije koju su sačinili Joerg Peschner i Constantinos Fotakis, koja je odredila ekonomski oporavak od samo jedan posto.
Nasuprot njima, Britanija, Francuska, Irska i u manjoj mjeri Italija mogu očekivati zdravi populacijski rast. Britanija će nadmašiti Njemačku do 2050. godine kao najmnogoljudnija zemlja EU sa 77,2 miliona stanovnika – ukoliko ostane u bloku – dok će se Francuska približiti Njemačkoj sa 74,3 millona ljudi.
Bez obzira na njihovo mjesto na ekonomskoj skali, brojne evropske zemlje koje se još oporavljaju od šestogodišnje ekonokmske krize krenule su pravcem suprotnom demografskoj realnosti, plimom antiimigracijske političke retorike.
Marine Le Pen u Francuskoj, Nigel Farage u Britaniji i Geert Wilders u Holandiji privlače glasače iz radničke klase galamom protiv slobode kretanja radnika unutar EU, sa siromašnog istoka i juga ka bogatom sjeveru.
Oni optužuju EU da otvara kapije migrantima “pljačkašima radnih mjesta”, obarajući plate i životni standard i povećavajući stopu kriminala.
Antiimigracijska retorika nagnala je papu Franju da apeluje u Evropskom parlamentu na “oronuli i ostarjeli” kontinent da pokaže gostoljubivije lice prema onim koji prelaze Mediteran u potrazi za boljim životom.
