Eva je baš u petak ponudila Adamu jabuku, tog dana je počeo Veliki potop, obustavljena je izgradnja Vavilonske kule, a i Kain je, navodno, baš jednog petka 13. ubio Avelja.
Isus je razapet u petak, poslije večere na kojoj je 13. gost bio Juda, apostol koji je izdao Isusa, a i prije Svetog pisma, petkom su ljudi molili svoja božanstva za dobru žetvu, zdravlje i sreću, te se rad na taj dan smatrao prizivanjem nesreće. I stari Rimljani zazirali su od petka trinaestog, vjerujući da se dvanaest vještica baš petkom sastajalo sa nečastivim. Strah od broja 13 povezuje se i sa norveškim mitom o 12 bogova, koji su priredili večeru na koju je nepozvan upao Loki i naveo slijepog boga tame Hodera, da ubije Baldera, boga veselja i zadovoljstva.
Vjerovanje sujevjernih u baksuzluk ovog dana podstiče još iz srednjeg vijeka, a direktno je vezano za petak, 13. oktobar 1307. godine, kada se u Francuskoj, po nalogu francuskog kralja Filipa Četvrtog, dogodila jedna od najvećih „čistki“ u istoriji. Kako bi se dokopao njihovog bogatstva, Filip je naredio da se svi templari u Francuskoj uhapse i zatvore i pobiju.
Sujevjerni kažu da na ovaj dan ne treba prolaziti ispod merdevina ili dopustiti da nam crna mačka pređe put. I u današnje vrijeme strahuje se od baksuznog broja pa u mnogim hotelima nema 13. sprata ili soba s brojem 13. Žitelji Firence ni u jednoj ulici nemaju broj 13 nego ga obilježavaju sa 12 i po.
Štaviše, petak 13. nije baksuzan samo po narodnom vjerovanju nego, izgleda, i naučnom pa je ovaj fenomen dobio i stručno ime – paraskevodekatrijafobija.
Ako pri samom pomenu na baksuzni datum osjećate blagu napetost onda vam ova fobija nije strana – na taj dan dolazi do smanjenog obima trgovanja na svjetskim berzama jer sujevjerni ne žele da ulažu novac, a ima i onih koji taj dan i ne pomišljaju da odu na posao jer strahuju od ružnih stvari koje bi mogle da im se dese.
