„Ekonomska kriza je mnoge Špance, Portugalce i Grke, navela da okrenu leđa svojoj domovini. Uputili su se u centralnu Evropu“, piše Velt u članku „Velika evropska migracija“, tvrdeći kako prilično rasprostranjena teza da je većini imigranata Njemačka krajnja destinacija, ne odgovara istini, ali nije ni daleko od nje.
Posljednja istraživanja o imigraciji unutar Evropske unije, potvrdila su da se broj stranih radnika na njemačkom tržištu posljednjih godina značajno povećao. „Ali među njima nisu najbrojniji Španci i Italijani. Najveći broj imigranata dolazi iz centralne i istočne Evrope, koji su nekada radije odlazili za Španiju i Italiju. Oni su ti koji sada dolaze u Njemačku“, objašnjava ekonomista Jorn Kvicau.
Još 2007. godine je broj doseljenika u odnosu na one koji su napustili Njemačku bio na visokom nivou – 40.000. U Španiju je iste godine pristiglo 20 puta više stranaca (800.000). Pri tome je broj stanovnika u ovoj zemlji za 40 odsto manji nego u Njemačkoj. Okolnosti su se u međuvremenu promjenile. Šest godina kasnije u Španiju je stiglo 250.000 imigranata, a u Njemačku oko 400.000. Tako su 2013, Njemačka i Španija zamjenile uloge, članicu EU na jugozapadu kontinenta napustio je veliki broj ljudi i uputio se u Njemačku.
Slično je i sa drugim državama koje se suočavaju sa posljedicama ekonomske krize – Grčkom, Portugalijom i Irskom. Sve do početka krize evra, ove zemlje su zapravo bile „useljeničke“. Veliki broj stranaca je dolazio u ove članice Unije sa istoka Evrope. Ti ljudi sada odlaze u države sa stabilnim privrednim prilikama, a „iseljeničke zemlje“ se suočavaju sa smanjivanjem broja stanovnika.
Građevinci i sezonci se vraćaju kući?
Velt uočava još neke pojave u imigracionim trendovima. Na odlazak se najčešće odlučuju oni koji su to prije par godina već učinili. Na rumunskom i bugarskom primjeru se taj fenomen može jasno uočiti. Od 2010. do 2012, u te zemlje je stiglo 45 odsto (u Rumuniju – 38, Bugarsku – sedam) imigranata, da bi se u međuvremenu utvrdilo da je zapravo reč o povratnicima.
„Najveći uticaj na imigraciona kretanja u Evropi ima građevinska industrija. Veliki broj građana sa istoka Evrope je do početka krize odlazio na Zapad. Sada se vraćaju u domovinu. Neki, doduše, pokušavaju da pronađu posao u Njemačkoj.“
Naravno da među imigrantima ima i Španaca, Grka i Portugalaca. Kako i ne bi, ako se u obzir uzmu posljedice privredne krize.
Ali znatno manje. „Njemačka jeste glavna destinacija mnogih imigranata, a uz nju i Velika Britanija, Belgija, Finska, Austrija i Luksemburg. Ipak, Njemačka je ubjedljivo na prvom mjestu“, dodaje Velt, ističući kao se i stepen kvalifikacija među imigrantima koji dolaze u Njemačku promenio. Godine 2008, samo 27 odsto stranaca je imalo visoko obrazovanje. Taj procenat je sada oko 40 procenata.
To primećuje i Frankfurter algemajne cajtung u tekstu „Imigranti ostaju ispod svojih mogućnosti“. „Broj radnika u EU raste i mjenja se zavisno od prilika na tržištu. Kvalifikovana radna snaga iz jedne članice Unije odlazi u drugu. Pri tome se nivo obrazovanja ovih radnika tokom posljednjih par godina značajno promjenio. Nažalost mnogi od njih zbog ekonomskih prilika traće svoj talenat.
Trećinu imigranata, koji prihvataju poslove ispod svojih kvalifikacija, čine građani istočnoevropskih zemalja EU“, prenosi frankfurtski list detalje studije hamburškog Instituta za privredna istraživanja i banke Barenberg.
Ipak raste i broj imigranata iz Rumunije i Bugarske
„Broj imigranata koji zbog posla napuštaju domovinu, drastično je porastao u periodu od 2009-2012. godine – za čitavih 20 odsto. Naročito u Njemačkoj, gdje su prilike na tržištu rada još uvijek povoljne. Broj građana iz drugih zemalja EU, koji danas rade u Njemačkoj, povećao se za 108 odsto (na 349.000 ljudi). Dakle, znatno više nego iz zemalja ‚trećeg svijeta‘. Tome je doprinijela ekonomska kriza u državama EU na jugu kontinenta“, prenosi Frankfurter algemajne cajtung.
Ipak, u poređenju sa Velikom Britanijom, posao u Njemačkoj traži nešto lošije kvalifikovana radna snaga. Čak i u slučaju imigranata sa istoka Evrope. „Jedno od mogućih objašnjenja jeste anagažovanje sezonaca“. Međutim, ne bi trebalo zaboraviti otvaranje tržišta za radnike iz Rumunije i Bugarske, a njihov broj se činjenica povećao. „Prema istraživanjima Instituta za tržište rada (IAB), u julu je u Njemačkoj živelo 490.00 građana iz pomenutih zemalja, što je 29 odsto više nego prošle godine.
Broj zaspolenih među njima se povećao za 50 odsto (na 249.000), ali nažalost i broj primalaca pomoći za nezaspolene – za 69 odsto (61.000). Petina njih se državi obratilo za pomoć zbog niskih primanja, kojim ne uspijevaju da pokriju troškove života.“
