Dobar san ipak nije lijek za sva stanja, tvrde naučnici koji su ustanovili da san može očuvati bolno sjećanje zbog čega se kasnije osoba može osjećati još gore.
Stručnjaci su do tog zaključka došli tokom testa u kojem su ljudi gledali uznemirujući ili traumatski doživljaj, pri čemu su učesnici bili manje emocionalno uznemireni ako su sljedećih 12 sati ostali budni.
Neurolozi Univerziteta Massachusetts misle da to ima logike, jer je funkcija sna očuvanje memorije, pa čak i ako je riječ o traumi.
Tokom istraživanja 106 muškaraca i žena gledalo je slike od kojih su pojedine bile neutralne, a neke vrlo negativne – poput nasilja, rata i saobraćajnih nesreća. Ispitanici su kasnije ocijenili svoju emocionalnu reakciju od jedan do devet.
Dvanaest sati kasnije opet su im pokazali slike, neke nove, a neke već viđene, pri čemu su ispitanici trebali da kažu da li su sliku prethodno vidjeli i morali su opet da ocijene emocionalnu reakciju.
Polovina osoba iz grupe je slike gledala tokom dva dana, a u međuvremenu su spavali, dok je druga polovina prvu seriju slika pogledala ujutro, a drugu uveče istog dana, a da u međuvremenu nisu spavali.
Oni koji su u međuvremenu spavali slike nasilja su uznemirile jednako ili i više nego prvi put, a s druge strane, oni koji su ostali budni, na drugu seriju slika reagovali su manje emotivno.
Istraživač dr. Rebecca Spencer je rekla da je ovim istraživanjem dokazano da san čuva memoriju, ali i emocionalnu reakciju koju su ispitanici imali tokom neke situacije, što predstavlja novinu za istraživače.
Doktorica Spencer i njene kolege provešće dodatne testove da bi utvrdili koliko je dugo potrebno ostati budan. Za sada se pretpostavlja da period stanja budnosti mora biti proporcionalan doživljenoj traumi.
