Ključni svjedok tužilaštva, Zoran Rašković, rekao je u ponedjeljak u Specijalnom sudu u Beogradu da su pripadnici njegove trupe usmrtili oko 60 muškaraca u kosovskom selu Ljubenić, 1. aprila 1999. godine, prenosi srbijaski portal Blic.
“Muškarci koji su mogli da nose oružje su odvajani od žena, djece i starih. Oni su oslobođeni, a muškarci su ubijeni na gomili. Poput ovaca, nisu pružali mnogo otpora – svjedočio je Rašković.
Dvanaestorici nekadašnjih članova 177. interventnog voda jugoslovenske vojske koji su se izjasnili kao nevini, trenutno su u procesu suđenja za mučenje, pljačkanje i ubijanje 118 kosovskih Albanaca. Oni su optuženi za izvršenje zločina u selima Ljubenić, Pavljan, Ćuška i Zahač tokom rata na Kosovu u aprilu i maju 1999. godine. Cilj ovog napada bio je da “istrebe” civile iz tog sela.
Rašković je u ponedjeljak ponovio svjedočenje koje je prethodno dao 2013. godine na početku procesa suđenja, gdje je do detalja opisao brutalni masakr u Ljubeniću. Devetorica srpskih boraca je prethodno osuđeno na ukupno 106 godina u februaru 2014. godine, ali je Beogradski apelacioni sud poništio presudu u martu nazvaši je “kontradiktornom i nerazumljivom”, te je slučaj poslat na ponovno suđenje.
Na početku suđenja, tužilaštvo je navelo da su muškarci bili pripadnici paravojne formacije poznate kao “Šakali”, ali je kasnije utvrđeno da su svi optuženi imali vojne knjižice i da su primali platu od Jugoslovenske armije. Ali, Rašković je insistirao na tome da oni nisu bili dio vojske, već samo “grupa naoružanih muškaraca preke naravi”.
“Mi smo počeli da branimo svoju zemlju sa najboljom namjerom, ali smo počinili užasne zločine. Mi Šakali smo ubili mnogo civila”, rekao je Rašković u ponedjeljak.
Prije masakra u Ljubeniću, jedan od civila pitao je komandanta njihove formacije Nebojšu Minića, poznatog i kao “Mrtvi”, zašto su njegovi borci upali u selo “kao kriminalci”.
“Mrtvi ga je ubio, a onda je rekao da će svi drugi biti pogubljeni”, prisjećao se Rašković.
Minić, jedan od najozloglašenijih oficira jugoslovenske vojske tog vremena, umro je od side u Argentini 2005. godine, prije nego što je bio izručen Srbiji zbog ratnih zločina. Rašković je rekao da je poslije ubijanja u Ljubeniću jedan od muškaraca kojima se sudi, Milojko Nikolić zvani “Šumadija , upao u grupu seljana “da bi im umanjio bol” i pucao u muškarce koji su još uvijek bili živi.
Tužilaštvo je spojilo ovaj slučaj sa još jednim u septembru 2014, u kom su još tri nekadašnja člana 177. voda jugoslovenske vojske, Vladan Krstović, Lazar Pavlović i Milan Ivanović optuženi za učestvovanje u masakru u Ljubeniću 1. aprila 1999. godine.
Iako je Krstović negirao da je bio u tom selu 1. aprila 1999, Rašković je rekao na sudu da se sjeća da ga je video na tom mjestu na dan masakra.
“Sjećam se da je bio tamo jer je dobar prijatelj sa Obradovićem, još jednim muškarcem iz voda. Vidio sam ih zajedno negdje u selu tog dana”, rekao je on.
Ovaj slučaj smatra se jednim od najvećih ikada koji je u vezi sa kosovskim ratnim zločinima, a koji se vodi na beogradskim sudovima. Saslušanja traju već četiri godine, a napadi na četiri sela i kasnije prikrivanje opisano je u nedavnom “BIRN”-ovom dokumentarcu.
U avgustu 2014. godine, tužitelj za srpske ratne zločine započeo je istragu protiv Dragana Živanovića, nekadašnjeg komandanta 125. brigade jugoslovenske vojske jer navodno ništa nije uradio da bi spriječio ubistva kosovskih Albanaca i uništavanje domova i posjeda u četiri sela. Suđenje se nastavlja 18. decembra.
