Istraživanje su obavili naučnici sa Univerziteta u Queenslandu, a vođa studije bio je profesor Peter Wisher, prenijela je Sinhua.
Faktori iz okruženja, poput ishrane, škole i obrazovanja roditelja, vrše uticaj na razvoj inteligencije tokom odrastanja djeteta, ali su naučnici utvrdili obzervacionim testovima na blizancima da nasljeđujemo skoro polovinu svoje inteligencije.
Do sada nije bilo jasno u kojoj mjeri geni doprinose kognitivnom razvoju, odnosno koliko inteligentni ostajemo dok starimo.
Profesor Wisher kaže da intelignentije osobe duže žive i da zdraviji ljudi ostvaruju veće prihode kasnije u životu.
On je sa svojim kolegama proučavao grupu od skoro 2.000 ljudi u Škotskoj koji nisu bili u srodstvu. Njima je inteligencija testirana pri uzrastu od 11 godina, a potom ponovo kada su imali 65, 70 i 79 godina.
Većina ljudi koji su počeli život sa natprosječnom inteligencijom bili su iznad prosjeka i u starijem dobu, dok su drugi ostali ispod prosjeka.
Istraživači su utvrdili da je bilo ljudi čija je inteligencija napredovala, kao i onih kod kojih se pogoršala u odnosu na ostale.
Naučnici su uzeli uzorke gena i kavntifikovali njihovu ulogu u određivanju stepena inteligencije tokom starenja ljudi.
“Procjenjujemo da je oko četvrtine do trećine tih promjena genetske prirode. Mjerenje detaljnih faktora iz okruženja tokom života jedne osobe je veoma teško”, saopštio je Višer.
On je dodao bi studije zasnovane na većim uzorcima gena u budućnosti mogle da pomognu u identifikovanju konkretnih gena koji utiču na mentalno starenje, što bi doprinijelo i razumijevanju biologije Alzheimerove bolesti.
