Zemljin satelit ima novi krater na svojoj površini, ‘zahvaljujući’ meteoritu koji je udario u Mjesec u martu i proizveo najveću eksploziju koju su naučnici ikad vidjeli na Mjesecu, otkad su počeli da ga posmatraju.
Krećući se brzinom od 90.000 kilometara na sat, meteorit je udario u lunarnu površinu 17. marta, nakon čega je ostao krater širok 20 metara, prenio je portal “Spejs”.
“Objekat veličine manjeg kamena udario je 17. marta 2013. u More kiša (Mare Imbrium) na lunarnoj površini. Eksplodirao je u bljesku, skoro 10 puta sjajnijem od svega do sada viđenog”, naveo je u saopštenju Bil Kuk, iz Odjeljenja za meteoride američke svemirske agencije NASA.
Astronomi NASA-e već osam godina posmatraju Mjesec zbog udara meteora i do sada nisu vidjeli tako jaku eksploziju.
Naučnici nisu vidjeli udar u trenutku kada se dogodio, već nakon što je Ron Sags, analitičar Centra za svemirske letove “Maršal” u Hantsvilu, Alabama, pregledao snimke koje je zabilježio teleskop za posmatranje Mjeseca.
-Odmah je “iskočilo” ispred mojih očiju, toliko je bilo sjajno – rekao je Sags.
Naučnici su zaključili da je kamen širok između 0,3 i 0,4 metra, a težak oko 40 kilograma. Eksplozija koju je stvorio pri udaru bila je moćna kao pet tona TNT-a, naveli su naučnici, prenio je “Spejs”.
Kada su astronomi pregledali unazad podatke iz marta, otkrili su da ovaj meteor možda nije bio izolovani događaj.
“U noći 17. marta, kamere NASA-e i Univerziteta Zapadnog Ontarija zabilježile su neobično velik broj meteorita koji su prodrli duboko u Zemljinu atmosferu. Te vatrene kugle su putovale skoro identičnim orbitama između Zemlje i asteroidnog pojasa”, naveo je Kuk.
Našu planetu od udara meteora štiti atmosfera, međutim Mjesec nema tu sreću. Nedostatak atmosfere na našem satelitu izlaže ga udarima svih nadolazećih kamenja iz svemira. NASA-in program za posmatranje do sada je zabilježio više od 300 udara meteora koji su pali na njegovu površinu od 2005.
Ovaj program djelimično je motivisan namjerom NASA-e da pošalje astronaute ponovo na Mjesec. Kad jednog dana stignu tamo, moraće da znaju koliko često meteori pogađaju lunarnu površinu, te da li određeni dijelovi godine, tokom kojih satelit prolazi kroz “pretrpane” dijelove Sunčevog sistema, predstavljaju posebnu prijetnju.
“Pratićemo situaciju i dalje sljedeće godine, kada sistem Zemlja-Mjesec prođe kroz isto područje svemira. U međuvremenu, analiza događaja od 17. marta se nastavlja”, istakao je Kuk.
Naučnici se takođe nadaju da će upotrijebiti Lunarni izviđački orbiter da fotografišu mjesto udara i nauče više o događaju.
