Postoje prizori svemira koji se snime eventualno jednom u par godina, te nas podsjete koliko je ‘veliko crnilo’ ogromno, strašno i prekrasno mjesto, piše Idesh.net.
Varate se ako mislite da je za posmatranje svemira dovoljno samo okrenuti teleskop u nasumično izabranom smjeru, i čekati da se prekrasne slike svemira downloadaju na desktop računara. Astrofizika i astronomija je u tom pogledu ipak znatno kompleksniji posao, a ako se u obzir uzme da najveći i najbolji svjetski teleskopi imaju liste čekanja i po nekoliko godina, on postaje i iznimno delikatan.
Tako je grupa naučnika daleke 1996. godine, nakon više mjeseci čekanja, dobila pravo da na deset dana koristi svemirski teleskop Hubble, jedno od najvećih ljudskih tehničkih dostignuća. No, umjesto da ga upere u neki od ‘zicera’, te posmatraju dio svemira za koji znaju da nešto sadrži, oni su se odlučili za tamni komadić svemira, naizgled potpuno lišen ikakvih zvijezda i planeta. Ono što su tamo pronašli zapanjilo je naučni svijet!
Kako to obično biva s velikim naučnim otkrićima, skeptici su morali pokunjeno priznati da su bili u krivu, te se diviti onome što je Hubble snimio. Preko 3.000 galaksija, nazvanih Hubble Deep Field, koje su tokom godina i daljnjeg istraživanja rasle (Hubble Ultra Deep Field sa preko 10 hiljada zvjezdanih grupa) i pretvarale se u samo djelić sistema od preko stotinu milijardi galaksija, bile su finalan dokaz naše minornosti i neslućene i nezamislive veličine svemira.
