Masoni su bili uključeni u istragu u vezi sa potonućem Titanika 1912. godine u namjeri da zataškaju odgovornost britanskog Trgovačkog odbora.
Novi dokazi pokazuju da su sudija koji je nadgledao istraživanje katastrofe, kao i glavni istražioci, bili masoni.
Tajna arhiva u kojoj se nalaze imena dva miliona masona prvi put je javno objavljena na stranici Ancestry i otkriva u kolikoj su mjeri masoni bili uključeni u kontroverznu britansku istragu o Titaniku.
Dok je istraga američkog Senata pokazala da je krivac bio britanski Trgovački odbor zbog “labavih regulacija koje su dopustile da na brodu bude tako mali broj spasilačkih brodova”, britanska istraga, koju je predvodio Lord Mersey, nije optužila Odbor.
I lord, čije je pravo ime bilo John Charles Bigham, bio je, kako se sada saznaje, mason koji je pristupio Londonskoj loži 1881. godine.
Njima je pripadao i predsjednik Odbora Sydney Buxton, koji je postao član iste godine.
Imena još najmanje dvojice od pet stručnjaka koji su učestvovali u istrazi, takođe, se nalaze u masonskoj arhivi – profesor John Harvard Biles, specijalista za mornaričku arhitekturu, i Edward Chaston, viši inženjer.
Čak su i Lord Pirrie, direktor brodogradilišta “Harland and Wolff ” u Belfastu, u kojem je izgrađen Titanik, i jedan od direktora kompanije koja je bila na čelu “White Stara”, firme vlasnika Titanika, takođe, bili masoni.
Stručnjak za Titanik Nic Compton tvrdi da su se Britanci više fokusirali na populističke probleme poput pitanja da li su spasilački brodovi primali bogate putnike koji su im nudili mito i zašto se nisu vraćali po ljude koji su plivali oko broda?
Targedija Titanika, putničkog broda koji je potonuo na dno Atlantika u rano jutro 15. aprila 1912. godine, jedna je od najvećih pomorskih katastrofa u kojoj je poginulo više od 1.500, a preživjelo 700 ljudi.
Britanska istraga zaključila je da je kapetan Smith učinio ono što bi i bilo koji drugi sposoban čovjek učinio da je bio na njegovom mjestu, navodi list Telegraph.
Ali, učešće velikog broja masona baca novo svjetlo na čitavu istragu i pokazuje u kolikoj su mjeri bili uključeni u britansko visoko društvo, kao i kako su upravljali njim.
