Neverovatna životna priča odigrala se krajem 2018. godine na Klinici za neurologiju u Mostaru kada je potpuno nepokretan Marko Beljan (54) iz Livina nakon 16 godina lečenja prohodao i postao ponovo sposoban da se sam stara o sebi i vodi samostalan život.
Doktorka Nataša Pejanović Škobić, specijalista neurologije, otkrila je da se bolest kod pacijenta pojavila davne 2002. godine.
– Marko je u više navrata lečen u Zagrebu na Klinici za infektivne bolesti, a kod nas je upućen na hospitalizaciju pre mesec dana zbog pogoršanja neurološkog statusa i simptoma njegove primarne bolesti. U proteklih 16 godina vođen je pod dijagnozom stanja nakon meningoencefalitisa s nejasnim promenama na magnetnoj rezonanci mozga koje su bile nepoznate na početku lečenja. Nakon opsežne dijagnostike, postavljena je sumnja na autoimunu bolest i konsultovan je imunolog, rekla je ona i dodala da je pacijent stigao u mostarsku bolnicu u jako teškom stanju što zbog fizičke ograničenosti i problema što zbog emotivnog stanja u kom je bio.Istakla je da je on bio potpuno nepokretan, vezan za postelju, nije govorio, nije jeo, nije mogao da kontroliše stolicu i mokrenje i da je njegovo stanje bilo veliki izazov za sve lekare. Za 16 godina, Marko je svakih godinu do dve išao na hospitalizaciju u Zagreb koja je trajala i po mesec dana. Nakon terapije koju bi tamo primio bilo bi mu na kratko bolje, ali problem je ostajao i dalje nejasan i nerešen.
Intenzivnom saradnjom sa doktorkom Darijom Pavlović Rožić s Klinike za unutrašnje bolesti kod Marka je otkrivena za naše podneblje veoma retka bolest – Behcetova bolest.
– Reč je o sistemskom vaskulitisu nepoznate etiologije koje karakterišu brojne promene na koži, očnih lezija uz zahvaćenost lokomotornog, kardiovaskularnog, gastrointestinalnog i nervnog sistema. Bolest je veoma retka i javlja se obično kod azijskih i evroazijskih naroda, pa je nazivaju još ibolest Puta svile. Smatra se da je reč o aberantnom imunološkom procesu podstaknutim delovanjem za sada nepoznatog infektivnog ili drugog spoljašnjeg činioca kod genetski predisponiranih osoba, objasnila je doktorka Pavlović Rožić.Poznato je da se kod obolelih u prvih 5 godina javlja oštećenje nervnog sistema, dok je za ovu bolest specifična hiperaktivnost kože nakon manjih trauma. Posle dijagnostikovanja bolesti pristupljeno je primeni terapijskih smernica za lečenje pacijenta. Terapijske kombinacije određene su prema organu koji je zahvaćen bolešću, a pacijent je dobro reagovao na tretman. Pacijent je počeo da kontroliše stolicu i mokrenje, mogao je da ustane i počeo je da se kreće.
Nakon 10 dana hospitalizacije, pacijent ide kući sa terapijom koja je doživotna, ali zahvaljujući kojoj će marko imati život nezavisan od ostalih ljudi. Pacijenti koji su ležali u istoj sobi sa Markom svedoče njegovom naglom i brzom oporavku, a svaki put da Marko nešto kaže završi se sa suzama na licu i pogledima upućenim doktorkama Nataši i Dariji koje su svojim znanjem i voljom uspešno izlečile Marka. Zahvaljujući njihovoj stručnosti Marko se vratio porodici i proslavio praznike radosniji nego ikada pre.
