Oko hramova boginje Junone redovno su se držala jata gusaka, i njoj su bile posvećene kapitolske guske, koje su prema legendi svojim gakanjem spasile Rim od napada Gala koji su ga opsjedali 390. godine prije nove ere. Širom Rimskog carstva slavile su se guske, a na godišnjoj svetkovini je obredno nošena zlatna guska na Kapitol.
Pošto su guske spasile Rim od uništenja, Rimljani su Galima platili otkupninu u zlatu i vratili svoju slobodu, a Rim je ponovo izgrađen i utvrđen bedemima.
Rimljani nisu nikada zaboravili svoj dug prema svetim guskama. Kasnije su običavali da osuđene na smrt bacaju sa Tarapejske stijene vezujući ih u vreće zajedno sa psom ili pijetlom, kao simbolima izdaje i lijenosti, a Junonine svete guske nisu iznosili na trpezu.
Svake godine, u znak sjećanja na guske koje su spasile Rim išla je veličanstvena procesija na čijem čelu se nosila zlatna guska.
U počecima rimske istorije Rim su jednom napali ratoborni Gali sa sjevera. Po priči Alijeja došlo je do bitke između Rimljana i Gala kod rijeke Alia u kojoj su Rimljani poraženi, a sve do Kapitola opljačkani i pobijeni. Preživjeli stanovnici koji su uspjeli da umaknu sklonili su se na brežuljak Kapitol koji je jedini bio utvrđen i zbog strmih padina teže dostupan.
Gali su počeli da opsjedaju Kapitol, ali pošto se opsada odužila jedne vedre noći prišunjali su se pod tvrđavu i tiho počeli da se penju preko kamenja, podupirući naizmjenično jedni druge. To su radili tako vješto da ih straža na bedemima nije primijetila, psi i pijetlovi su ćutali i spavali, ali su se probudile guske, čuvarke Junoninog hrama koje su gakale i lepetale krilima i tako probudile Rimljane koji stadoše gađati kopljima, strijelama i kamenjem Gale i odbiše njihov napad.
