Naime riječ je o fenomenu koji ima dugu tradiciju kod Vlaha. Crna svadba je obred kada mladi bračni par treba da se vjenča, a desi se da jedan od njih umre ili pogine. Tada se svadba ipak održava i to na dan sahrane, tj. i svadba i sahrana se obavljaju isti dan. I pokojnik-ca su u svadbenom odjelu (vjenčanici i odjelu) i prvo se obavlja ceremonija vjenčanja.
Sahrana dobija oblik svadbe sa sve muzikom i trubačima i veseljem. Partner od mladenaca koji je živ se zaklinje na vjernost u trajanju od godinu dana i on tada ne smije da se vjenča ili ima vezu, jer bi se to smatralo grijehom i preljubom. Tek poslije godinu dana on ima pravo da se vjenča sa drugom “ovozemaljskom” izabranicom. Dio koji je najmorbidniji i koji ostavlja najupečatljiviji utisak je dio prije samog čina sahrane kada majka preminulog/le igra svadbarsko kolo oko kovčega. Kada se taj ritual završi sanduk se spušta u raku.
Ukoliko se desi da osoba koja je živa ne pristane na ovaj čin svadbe, roditelji preminulog traže po selu ili okolini osobu koja bi pristala da se vjenča sa njegovim mrtvim djetetom, da ovaj ne bi bio usamljen godinu dana u zagrobnom životu.
Cijeli ovaj obred se dogodio u jednom malom selu na Homoljskim planinama, a mlada poginula u saobraćajnoj nesreći.
