Bilo bi pretjerano reći da je prljava igra oduvijek bila prisutna na američkim predsjedničkim izborima. Ne možemo to reći zato što je, ako ništa drugo, Džordž Vašington bio jedina osoba koja se prijavila za ovu poziciju, pa se nije imao protiv koga boriti.
Ali udaranje ispod pojasa nešto je što redovno viđamo na svim izborima, bili oni predsjednički u Americi ili parlamentarni u Srbiji, piše Express.
S tim u vezi je i ovaj pregled najpoznatijih niskih poteza za kojima neki nisu prezali na putu prema Bijeloj kući.
1836. Martin van Buren je pobijedio uprkos tome što su pristalice njegovog suparnika Vilijama Henrija Harisona, potpuno popljuvale njegov stil odijevanja, pričajući da hoda okolo u korsetima, kao žena.
1840. Još jednom su Harisonovi glasači pokušali oprati Van Burena, pa je jedan izjavio da predsjednik spava na finoj francuskoj posteljini i jede iz srebrnih tanjira, sa zlatnim viljuškama.
1844. Džejms Polk je pokušao da pridobije poveći broj irskih glasača koji su tad naseljavali Njujork, tvrdeći da je i on sam imigrant, pravog imena Patrik O’Klej.
1856. Džejms Bjukenan je nekad bolovao od paralize zbog koje mu je glava bila lagano nagnuta nalijevo, ali pristalice njegovog suparnika Džona Fremona su proširile priču da mu glava tako stoji otkad je jednom pokušao da se objesi.
1860. Abraham Linkoln nije bio najprivlačnij muškarac na svijetu, pa su ga protivnici častili svakakvim epitetima i opisima, kao što je bio posrednik između prodavača muskatnih oraščića, noćnog čuvara i konjušara.
1876. U pokušaju da unište Ratforda Hejsa, demokrate su proširile trač da je jednom prilikom, nakon cjelonoćnog opijanja, poludio i upucao svoju majku. Nažalost, Hejsova majka je već bila pokojna pa nije mogla opovrgnuti strašne navode.
1896. “Njujork tajms” ne samo da je pružio otvorenu podršku republikancu Vilijamu Mekinliju, nego su njegovog suparnika Vilijama Dženingsa Brajana prozvali ludim, što su potvrdili i tzv. stručnjaci iz područja psihijatrije, s tim da ga je jedan nazvao degenerikom.
1908. Ali ni Dženings nije bio anđeo, nego je napao svog suparnika Vilijama Tafta na osnovu vjerske pripadnosti.
1928. Kad smo kod igranja na kartu vjere, istomišljanici Herberta Huvera izjavili su da je demokrata Al Smit, katolik, uživao u kartanju, ispijanju koktela, pudlicama, razvodima, romanima, zagušljivim sobama, evoluciji, goloj umjetnosti, glumi, trkama i modernizmu…šta god to značilo.
1952. Šanse Adlaja Stivensona da pobijedi Dvajta Ajzenhauera nisu bile sjajne ni na početku, a nije mu nimalo pomogao ni pamflet u kom je pisalo da je tokom jednog ljubomornog ispada ubio mladu djevojku.
1964.Tokom kampanje Lindona Džonsona, usmjerene protiv Berija Goldvotera, osnovao je tajnu ekipu koja je slala anaonimna pisma kolumnistkinji koja je javno pljuvala po Goldvoteru. Uz to su oni potajno slali novinarima neprijateljska pitanja za Goldvotera, čije su sjedište infiltrirali kako bi mu ukrali pripremljene govore. Takođe, pisali su knjige protiv njega, kao i bojanke u kojima bi bio obučen kao pripadnik Kju kluks klana.
1972. A zatim je došao Ričard Nikson, kom je Votergejt afera bila tek šlag na vrhu torte. Njegov je operativac Donald Segreti sa svojom ekipom krenuo malim koracima. Uništili su Edmunda Maskija, kog su smatrali velikom prijetnjom u nadolazećim izborima, tako što su organizovali da ljudi, koji su glumili glasne i nevaspitane crnce, kasnim noćnim telefonskim pozivima pokušavaju natjerati ljude da glasaju za Maskija, piše “Njujork post”. Naravno da su glasači odlučili da svoj glas daju nekom drugom, tačnije Niksonu.
