Iz te opštine često su se čuli pozivi za pomoć, ali malo ko se odazivao. Grahovljaci kažu kako danas žive gore nego prije deset godina, grad lagano odumire, a od socijalne države ni traga.
Bosansko Grahovo je grad, ako ga se uopšte može nazvati gradom, u kome su, slovom i brojem, ostale samo dvije prodavnice i dva ugostiteljska objekta. Nema banke, doma zdravlja, a ni gradske apoteke. Ona, izuzev što su oslikani vanjski zidovi, nikada nije ni otvorena.
Odgovor na naizgled banalno pitanje: koliko Grahovljake košta jedan Andol – zorno oslikava zbilju u ovom zaboravljenom gradu.
“I ja, i mnogi moji sugrađani po jedan običan Andol moramo u najboljem slučaju da odemo do Drvara, da u jednom pravcu platimo kartu 5-6 maraka, toliko u drugom, da izgubimo jedan cio dan, i da još taj Andol platimo samo dvije marke”, kaže povratnik Duško Vidović.
U ovom sivilu jedina svijetla tačka su žene, koje, među ostalim, rade i na vlastitom ekonomskom osnaživanju. Edukaciju je prošlo 30 žena. Dva projekta su nagrađena sa po 2.000 maraka, a među njima je i plastenička proizvodnja. Drugi projekt se odnosi na ekološki uzgoj aromatičnog i ljekovitog bilja. Ovaj projekt žene implementiraju uz potporu TPO Fondacije i Norveške vlade.
U grčevitoj borbi za golo preživljavanje, svi stanovnici bez razlike, i povratnici i raseljeni, o kulturi i nekoj drugoj nadgradnji, mogu samo sanjati.
