Nova veb peticija u Americi zahtijeva da se ljudi ranije nego što je planirano pošalju na Mars uz pomoć tehnologije iz doba Kenedija.
We the People sajt koji omogućava korisnicima da potpisuju peticije za Obaminu administraciju nedavno je objavio novi apel za “prikupljanje pune industrijske i intelektualne snage na univerzitetima, nacionalnim laboratorijama i privatnim firmama kako bi se brzo razvila nuklearna termalna raketa”.
Nuklearne termalne rakete igraju veliku ulogu u slanju ljudi u svemir u budućnosti. Naime, takve rakete su barem dva puta efikasnije od sadašnjih hemijskih raketa, što znači da mogu ponijeti više zaliha, izdržati teže štitove od kosmičkog zračenja i brže odnijeti astronaute na druge planete.
“Ne bih se zakleo da nećemo ići nuklearnim termalnim raketama na Mjesec”, kaže nuklearni inženjer NASA Majk Hauts.
NASA trenutno izvodi određena istraživanja predvođena Hautsom o ovim raketama. Ipak, uprkos interesovanju potpisnika peticije, projekat je mali. Naime, budžet za hardver i radove ove godien je ispod tri miliona dolara.
Nuklearni termalni motori koriste nuklearnu rekaciju za zagrijevanje čistog vodonika, u najboljem slučaju na 2.500 stepeni Celzijusa. Na tako visokim temperaturama, vodonik se brzo širi, što stvara potisak.
Hautsov tim sa sjedištem u Maršal svemirskom centru u Alabami sada je fokusiran na isprobavanje više različitih elemenata goriva.
Za ovaj rad ne moraju da dijele uranijum za pokretanje nuklearne reakcije. Umjesto toga, oni koriste zagrijevanje radio frekvencijom za dovođenje goriva na bazi uranijuma do ogromnih temperatura, a zatim mu dodaju vodonik.
Nuklearni termalni motori ne predstavljaju istu opasnost od topljenja kao nuklearne elektrane. Naime, elektrane akumuliraju produkte fisije. Tokom topljenja, ovi materijali podložni su radioaktivnom raspadu i stvaraju toplotu.
Sistem nuklearnog pogona, s druge strane, ne funkcioniše prije polijetanja i ne akumulira produkte fisije koji izazivaju topljenje nuklearnog jezgra.
Ipak, Hauts kaže da će njegov tim morati da razvije sistem koji se neće slučajno paliti kad ne treba, što bi moglo ljude u blizini dovesti u opasnost od visokog zračenja.
Njihov rad zasniva se na ranijim istraživanjima NASA između 1955. i 1973. Međutim, poslije 1973. Niksonova administracija odlučila je da se fokusira na izgradnju svemirskog šatla, umjesto na put na Mars.
