Sociolog, pravnik i politički analitičar iz Banja Luke za portal Avangardu iznio je zabrinjavajuće informacije o aktivnostima Milorada Dodika i Rusije. Izdvajamo najzanimljivije dilove spomenutog intervjua.
“Još u januaru 2017. upozorio sam da se režim Republike Srpske priprema za dugotrajan hibridni sukob, čiji je primarni cilj osvajanje maksimalne državotvorne samostalnosti i preuzimanje svih državnih ingerencija koje je pobunjenička paradržavna tvorevina RS imala u momentu skapanja Dejtonskog sporazuma”, kaže na početku razgovora Srđan Šušnica. “Ako im međunarodne okolnosti budu išle na ruku, hibridni sukob o kojem govorim trebao bi se okončati otcjepljenjem cijele ili pak dijela RS-a od BiH.”
“Krećući se ka zacrtanom cilju, režim RS koristi krvave stečevine genocida i agresorskog rata, podršku Srbije i Rusije, podršku evropskih ultradesničarskih stranaka, kao i slabosti dejtonskog ustavnog poretka i namjerno nedovršene države Bosne i Hercegovine. Drugim riječima, režim RS koristi političku ostavštinu Radovana Karadžića, Slobodana Miloševića i velikosrpskog etno-imperijalizma.
Evidentno je da RS jača svoju paradiplomatsku mrežu, unutrašnji paraobavještajni aparat kojim zavodi strahovladu, intezivno izgrađujući nešto što se zove “unutrašnja vojska”. U svojim tzv. ekonomskim predstavništvima režim svake godine troši na desetine miliona dolara na lobiranje za političke interese RS-a, prije svega za jačanje vojno-odbrambenih i diplomatskih kapaciteta, te za otcjepljenje. Najupečatljiviji proces trenutno je militarizacija policije RS.”
Šusnica je iznio zanimljive informacije o naoružaanju policije RS-a.
“Od 2014, režim RS uvećava, obučava i naoružava policiju RS, naročito specijalu i jedinice za posebnu podršku. Tokom poslednjih pet godina, Specijalna jedinica se učetverostručila, pa danas broji između 250 i 300 pripadnika; istovremeno, jedinica za podršku ima više od 300 pripadnika. Prema riječima samog ministra policije RS, broj policajaca se planira povećati na preko 7.000, a broj dugih cijevi na 7.000 do 8.000, što znači da svako ovlašteno službeno lice duži vojnu automatsku pušku. Policijska akdemija u Banja Luci ove je školske godine primila 300 kadeta, prošle 200, pretprošle 130. Od 2016, policija RS šalje specijalnu jedinicu i buduće instruktore na obuku u Rusiju, a ruski instruktori su od 2014. godine redovna pojava u RS. U Zalužanima, na 55 hektara, otvorena je velika vojno-policijska baza koja se osposobljava da primi više od 800 ljudi. Hoćete dalje?
Od 2014. do 2016. režim RS je, pored oko 1.000 pištolja, nabavio oko 116 vojnih jurišnih pušaka i automata M21 i M92 vojnih kalibara iz Srbije; oko 300 automata Taurus SMT-9 i neutvrđeni broj automata Scorpion EVO-3 i Burger&Thomet APC-9; 30 ruskih poluatomatskih sačmarica Saiga 12-030, oko 13 podcjevnih bacača granata 40 i 38 mm; 10 vojnih snajperskih pušaka A-XM 338 i M10-26…. Samo u 2017. godini kupljeno je 1.400 vojnih jurišnih automata M92 iz Srbije i oko 100 komada belgijskih vojnih jurišnih pušaka FN SCAR-L 16 CQC. Tokom 2018. u RS je stiglo još 2.500 vojnih jurišnih pušaka i automata M05 i M92 iz Srbije.”
Šusnica je opisao kako RS stvara paravojnu formaciju.
“Istraživanja pokazuju da režim RS-a planira stvaranje dobrovoljačke brigade od oko 3.000 ljudi sastavljene od bivših vojnika i policajaca, dobrovoljaca iz srpskih pro-četničkih i ekstremističkih organizacija i grupa i stranih dobrovoljaca. Jasno je, dakle, da režim RS-a ide ka organizaciji brigade policije od oko 5.000 ljudi opremljenih vojnim formacijskim oružjem i opremom uglavnom iz aktivnog sastava i bivših policajaca. Tolika formacija se ne može opravdati anti-terorističkom svrhom, još manje uobičajenom upotrebom policije.
To se zove unutrašnja vojska! Režim RS od MUP-a Srbije iz vremena Slobodana Miloševića očito prepisuje model “PJP-a – posebne jedinice policije”, kojima je Milošević devedesetih harao u ratu u Bosni, naročito na Kosovu.
Režim RS je, posredstvom Direkcija za naoružanje i predstavništva RS u Moskvi, potpisao sporazum sa ruskom kompanijom ASTAIS o nabavci oklopnih vozila i tehnike oklopljavanja civilnih vozila. Istovremeno, sklopljen je sporazum o nabavci i remontu helikoptera i helikopterskih dijelova sa ruskim fabrikama avionskih motora “Klimov” i proizvođačem vojnih helikoptera “Russian Helicopters”. Iako režim RS raspolaže sa četiri ispravna helikoptera, u toku su pregovori o nabavci najmanje još dva helikoptera. Istraživanja pokazuju da će se opredijeliti za jednu od dvije opcije: nabavu direktno iz Rusije ili nabavu polovnih Augusta Westland AW119 Koala, koji će se potom remontovati i opremiti za vojno-policijsko djelovanje uz pomoć ovih ruskih preduzeća. Plan je da pomenute ruske kompanije u zavodu “Orao” razviju kapacitete za remont i opremanje helikoptera. U tom smislu je vrlo indikativna informacija o pokušajima režima RS da nabavi novije generacije ruskih protivavionskih raketa “Igla” koji se mogu montirati na helikoptere. Ključna osoba režima je u ovim poslovima je Duško Perović, šef predstavništva RS u Moskvi…”
Odgovarajući na pitanje “šta je cilj tolike rusifikacija sistema u RS”, Šusnica odgovara.
Cilj je građanima Srbije i RS, umjesto suočavanja sa istinom, umjesto uvijek zdravog sudara sa realnošću i katarze, ponuditi bolesnu i lažnu nadu i šizofrena očekivanja. Pretvaranje RS u rusku koloniju ide ruku pod ruku sa opštim trendom rusifikacije srpskog kleronacionalizma. Svaki fašizam, pa i ovaj pansrpski, kako ima svoje mitske arhineprijatelje, tako ima i svoje moćne mitske saveznike i zaštitnike. Nekad je to bila JNA, sad je to Rusija. Nakon što je zloupotrebio jugoslovenski sentiment među narodima u BiH, povjerenje u JNA, značajne jugoslovenske vojne, diplomatske i ekonomske resurse da razbije SFRJ, pošto je atakovao na jednakost i ravnopravnost naroda i federalnih jedinica u SFRJ i izvršio agresiju na Hrvatsku i BiH, velikosrpski nacionalizam licemjerno je proglasio Jugoslaviju, AVNOJ i antifašističku partizansku borbu kao svoju tragediju i zabludu i odrekao se svega. Istovremeno, usvojio je karađorđevićevski i četnički koncept Jugoslavije kao proširene Srbije. Nakon što se moć JNA istopila, velikosrpski nacionalizam je krenuo u potragu za novim moćnim zaštitnikom i našao ga je u Rusiji i njenom diktatoru.
Režim RS-a svjesno je kolonizirao sam sebe ruskim investicijama, ruskom mekom moći i bezbjednosnim elementom. Vladajući i patriotski kružoci u RS i Srbiji vide u Rusiji svoju priliku za vraćanje velikodržavničkim aspiracijama i etno-imperijalnim politikama u region. To se u Srbiji manifestuje kroz agoniju oko priznavanja pravne i faktičke realnosti na nezavisnom Kosovu i utvrđivanja osnovnih fakata kao što su površina i dužina granice Srbije u procesu pristupanja EU.
Kroz jačanje separatističkih težnji RS-a i dovršenja nedovršene agresije i razbijanja BiH. Velikosrpski nacionalisti smatraju da su sada daleko povoljniji međunarodni uslovi i ideološki kontekst, da je ovo vrijeme za tako nešto. Sad ili nikad! Zato se velikosrpski nacionalisti i ruska politika zajedno zalažu za povezivanje pitanja Kosova i RS, ponovno otvaranje “srpskog pitanja” u regionu, za razmjenu teritorija, za mijenjanje granica… Nikada od toga nisu odustali, niti će. Zato se pojačava anti-NATO i anti-EU kampanja. SPC i zvanična politika opet prikazuju Srbe kao tobožnje žrtve u regionu, mašu nekakvim dramatičnim deklaracijama “o opstanku Srba”, a od Rusije prave lažnu “majku zaštitnicu” i Srba i srpske crkve. Velikosrpski nacionalizam i SPC, te njihove političke tvorevine rusifikovale su se, dakle, ne radi opstanka i prosperiteta srpskog naroda, već radi očuvanja svojih zločinačkih postignuća i zaštite napljačkanog bogatstva.
