Dvojica matematičara M. V. Simkin i V. P. Rojčovduri sa Univerziteta Kalifornija potvrdili su da je uzorak ubistava koje počine serijski ubice u skladu sa Kantorovom funkcijom, odnosno strogom matematičkom formulom popularno nazvanom “đavolje stepenice”.
Utvrdili su da se serijske ubice drže određenog ritma na koji utiče rad neurona u mozgu. Tzv. đavolje stepenice ili Kantorova funkcija primjer je kontinuirane funkcije, ali ne u potpunosti, jer je prekidaju određene nepravilnosti. U slučaju serijskih ubica to su duži vremenski periodi prekinuti kraćim razdobljima sa puno žrtava.
Istraživanje su sproveli na ruskim serijskim ubicama.
Moždane ćelije serijskih ubjica slične su kao kod ljudi koji pate od epileptičnih napada, a pretjerana neuronska aktivnost tjera ih na napad. Ubice najčešće napadaju nakon već počinjenog ubistva, a istraživači vjeruju da je uzrok toga navala neuronskih impulsa nakon tog čina. Što je period zatišija duži, to se sigurnost od napada smanjuje.
I kod epileptičnog i psihotičnog napada javlja se simultana aktivnost velikog broja neurona u mozgu, a stručnjaci vjeruju da takva aktivnost na sličan način “tjera” serijske ubice da ponove svoje djelo.
Ruski serijski ubica Andrej Čikatilo ubio je ukupno 53. ljudi od 1978. do 1990. godine. Najkraći period između dva ubistva bio je tri dana, a najduži 986 dana. Takvi nepravilni, duži intervali bez ubjstava prekinuti su kratkim razdobljem sa velikim brojem uistava odgovaraju formuli “đavoljih stepenica”. Slično su se ponašali i Džek Trbosek i Peter Suklife, ubica iz Jorkšira.
Ubistvo na ubicu djeluje kao sedativ, pa on ubije tek nakon što neuronska aktivnost dosegne vrhunac kao i dok pripremi plan za novo ubistvo tvrde naučnici.
