Nedavno objavljena knjiga pod naslovom “Genocid i istina o genocidu u Bosni i Hercegovini” autora prof. dr. Smaila Čekića sveobuhvatna je istraživačka studija o počinjenom genocidu u BiH u ratnom vremenu 1992-1995. godine.
Knjiga je nastajala tokom dvodecenijskog sistematskog istraživanja ratnog zločina u BiH, koji su osmislile, planirale i izvele snage srpskog nacionalističkog projekta stvaranja “velike Srbije” na razvalinama jugoslavenske socijalističke federacije.
SDS, HDZ, SDA
Ovom konstatacijom počinje svoja zapažanja o ovoj knjizi prof. dr. Mirko Pejanović, profesor Fakulteta političkih nauka u Sarajevu. On podsjeća na početne korake velikosrpskoga projekta, koji je idejno oblikovan od vremena dolaska Slobodana Miloševića na čelo Saveza komunista Srbije 1987. godine, te formiranje SDS-a u BiH u julu 1990. Prof. Pejanović konstatira da je ta stranka vojni oslonac za svoje političke ciljeve dobila u komandama tadašnjih korpusa JNA u Sarajevu, Banjoj Luci, Tuzli, Doboju i Mostaru.
– Tokom izborne kampanje u ljeto i jesen 1990. SDS je iskazivao samo jedan cilj: osvajanje vlasti rušenjem do kraja oslabljenog socijalističkog sistema vlasti u BiH. U toj nakani sarađuje s HDZ-om i SDA. Kada su tri nacionalne stranke osvojile vlast na prvim višestranačkim izborima u novembru 1990. sa 84 posto mandata u Parlamentu BiH, uslijedilo je formiranje nove višestranačke vlasti početkom 1991. I upravo u prvoj godini te vlasti odvija se zgusnuto istorijsko-društveno kretanje – ističe, između ostalog, prof. Pejanović.
Nosioci projekta “velike Srbije”, snagom vojne moći JNA, pokušali su izvesti etničku teritorijalizaciju zaokruživanjem srpskih teritorija na etnički mješovitim prostorima. Velikosrpski nacistički projekt neminovno je vodio u zločin genocida nad nesrpskim stanovništvom.
– Samo u prvoj godini agresije, od juna 1992. do juna 1993., u BiH je sa svojih ognjišta, seoskih i gradskih naselja, silom protjerano dva miliona državljana BiH bošnjačke i hrvatske nacionalnosti. Vojska RS, pomognuta jedinicama Vojske Savezne Republike Jugoslavije (Užički i Novosadski korpus), do sredine 1993. uspostavila je kontrolu na 70 posto bh. teritorije – podsjeća Pejanović i konstatira da je u toj politici Bosni i Hercegovini bilo namijenjeno uništenje i smrt.
Akaši i Žanvije
Svoju istraživačku hipotezu autor knjige “Genocid i istina o genocidu u Bosni i Hercegovini” testira unutar dva poglavlja, nastavlja Pejanović.
U prvom poglavlju, pod naslovom “Istina o genocidu”, istraženi su svi aspekti izvršenog genocida u sigurnoj zoni Ujedinjenih naroda Srebrenici u julu 1995. Istraživanje unutar ovog poglavlja dubinski analizira položaj Podrinja u velikosrpskoj ideologiji, politici i praksi. Zatim se analizira status Srebrenice kao sigurne zone UN-a. Poseban aspekt istraživanja obuhvata napad na sigurnu zonu UN-a Srebrenicu i neupotrebu (izbjegavanje upotrebe) zračne sile, kako bi bio spriječen zločin genocida nad civilima Srebrenice.
– Posebno mjesto u istraživanjima dokaza genocida ima istraživanje Vlade RS putem Komisije koju je obrazovala Vlada RS 2004. godine. Član i jedan od potpredsjednika ove Komisije bio je i profesor Smail Čekić – navodi Pejanović.
On procjenjuje da spoznaja da je 25.000 aktera iz vojne, policijske i rukovodne strukture RS učestvovalo u izvođenju genocida u Srebrenici potvrđuje autorovu istraživačku hipotezu da je Podrinje kao cjelovit geopolitički prostor bio predviđen za pripajanje Srbiji. Slijedom tog strateškog cilja, isplanirana je vojna operacija uništenja Bošnjaka u Srebrenici.
– Istraživanje je dovelo do više spoznaja koje proširuju istorijsku istinu o zločinu genocida nad Bošnjacima u Srebrenici. Među prvima je autorovo zaključno stajalište da je odlukom o napadu, zauzimanju i okupaciji sigurne zone Ujedinjenih nacija Srebrenice koordinirao Slobodan Milošević. Druga važna i produbljena spoznaja oblikuje nove aspekte istine o ulozi Ujedinjenih nacija i holandskog bataljona UNPROFOR-a. Ono što spoznaja profesora Čekića objektivizira na temelju analize do sada nepoznatih dokumenata jeste istina o tome da je najviše civilno i vojno rukovodstvo, Akaši (Akashi) i general Žanvije (Janvier), bilo u stalnom kontaktu sa Slobodanom Miloševićem tokom izvođenja operacije za zauzimanje Srebrenice. Tajni dogovori koji su nastajali između vojnog i civilnog rukovodstva Ujedinjenih nacija na jednoj strani i Miloševića na drugoj isključili su zračne vojne udare i omogućili zauzimanje Srebrenice od Mladićevih vojnih snaga. Time su vojno i civilno rukovodstvo Ujedinjenih nacija, Akaši i Žanvije, postali saučesnici izvršenog genocida nad Bošnjacima u Srebrenici – zaključuje prof. Pejanović.
Osporavanju izvršenog genocida profesor Čekić posvećuje drugi dio svoje knjige pod naslovom “Negiranje genocida”. Radi se o kritičkoj analizi knjige Dobrice Ćosića “Bosanski rat”, objavljene 2012. Prof. Pejanović potcrtava da je Čekić uspio, na temelju naučne spoznaje izvedene u prvom dijelu svoje knjige, osporiti glavne Ćosićeve teze i neistine o bosanskom ratu
Uvesti u obaveznu literaturu studentima
– Knjiga zavređuje da bude svedržavna čitanka za sve građane BiH koja pruža spoznaju o stradanju Bošnjaka, kao naroda, tokom agresije i rata u BiH od 1992. do 1995. Najbolje vrednovanje i podršku višedecenijskom istraživanju profesora Smaila Čekića o genocidu u BiH iskazat ćemo prijedlogom da se ova knjiga “Genocid i istina o genocidu u Bosni i Hercegovini” prevede na engleski jezik i uvede u obaveznu literaturu studentima humanističkih i društvenih nauka u BiH – inicira prof. Pejanović.
Šta je sve istraženo
– zločin u Potočarima;
– zarobljavanje, zatvaranje i likvidacije stanovništva Srebrenice;
– prikrivanje zločina genocida;
– prikrivanje dokaza o genocidu
OD NAREDNOG BROJA NAŠ LIST OBJAVLJUJE ODLOMKE
Odlomke knjige “Genocid i istina o genocidu u Bosni i Hercegovini” „Dnevni avaz” će početi objavljivati od narednog broja priloga „Sedmica”. Knjiga prof. Smaila Čekića sadrži 800 stranica s prilozima i hiljadama fusnota (koje zbog nedostatka prostora u odlomcima nećemo biti u mogućnosti prenositi), a koje potkrepljuju sve navedeno u ovoj sveobuhvatnoj naučnoistraživačkoj studiji. Knjiga je također dostupna i na internet-stranici http://www.institut-genocid.ba/.
