Bivši pilot CIA-e Džon Lir (John Lear) potpisao je priznanje da Kule bliznakinje nisu oborene tako što su avioni udarili u njih.
Prema njegovom mišljenju, zvanična priča o tome da su dva aviona oborila kule je “fizički nemoguća“.
Pošto je ruski predsjednik Vladimir Putin prošle godine naveo da će objaviti satelitske fotografije koje dokazuju da su Kule uništene “kontroliranom eksplozijom”, izgleda da će doći do opovrgavanja zvaničnog izvještaja Komisije za 11. septembar.
Pismeno priznanje je ozbiljna pravna stvar i važi za pravnu istinu ukoliko se ne pobije. Sada protivnici Lirove teorije moraju predstaviti svoje dokaze ako žele da pobiju njegovu izjavu, prenosi Kurir.
Ukoliko to ne učine, vlada SAD će morati priznati da zvaničan izvještaj Komisije za 11. septembar nije bio istinit. Morate uzeti u obzir da Džon Lir nije bilo koji pilot.
On je unuk osnivača Lirdžeta, Bila Lira. Penzionisani je vazdušni kapetan i bivši pilot CIA koji je upravljao više od 100 različitih aviona tokom 40 godina aktivnog letenja. On ima više pilotskih certifikata nego bilo koji drugi certifikovani pilot. On je letio u Aziji, Africi, istočnoj Evropi i na Bliskom istoku.
Drugim riječima, Lir se razumije u letenje i avione. Ako je on rekao da avioni nisu srušili kule bliznakinje, onda je to sigurno tako. Evo šta je on napisao i potpisao u svom pismenom priznanju:
“Nijedan Boing 767 nije udario u Bliznakinje kao što vlasti i mediji lažno tvrde. Takav sudar je fizički nemoguć iz nekoliko razloga. U slučaju pravog udara, avion bi počeo da se okreće kada bi njegov prednji dio udario u čelične stubove kule”.
“Zatim bi došlo do odvajanja vertikalnog i horizontalnog repa aviona i njihovog padanja na zemlju. Motor aviona bi zadržao svoj oblik prilikom udara i bio bi pronađen među ostacima srušene kule”.
“Nijedan Boing 767 ne može da ostvari brzinu od 810 km/h na visini od 300 metara iznad nivoa mora. Motor jednostavno ne može da izdrži zapreminu gustog zraka pri tolikoj visini i brzini”.
Dio trupa aviona sa 3-4 rupe na prozorima nije mogao da preživi udar u čelični stub kule na brzini od 800 km/h.
Mnogi dijelovi aviona su morali pasti na zemlju jer nisu mogli da se probiju kroz masivne čelične stubove kule, uključujući tri jezgra motora ukupne težine 4,5 tone, koji nisu mogli da nestanu tek tako. Nemoguće je da je čitav avion tek tako nestao u sudaru“, kaže Lir.
