Nakon nekoliko utakmica, svi su bili istog mišljenja: “Ovo je budućnost engleskog fudbala”. Međutim, nije sve tako bajno izgledalo.
Prvi navedeni, Danny Drinkwater je bio neozbiljan klinac. Kasnio bi na treninge, video igrice su mu bile na prvom mjestu, lopta usputna stanica čisto da izbaci jednu količinu bijesa iz sebe. Drinkwater je karijeru počeo u Unitedu, a neozibljnost tadašnjeg talentovanog klinca nije ni trpio Sir Alex Ferguson koji ga je slao po raznim posudbama i nižim ligama Engleske. Njegove kolege iz tadašnje generacije “zlatnih dječaka”, pravili su pristojne korake. Henderson je bio kao tinejdžer glavna figura Sunderlanda, nakon čega je došao poziv u Liverpool, Cleverly je u Aston Vili bio gospodar sredine terena, Wenger bez Wilshera nije mogao zamisliti srce Arsenalove ekipe.
Nekoliko godina kasnije sve se okrenulo, kao da je neko na pomenutim fudbalerima režirao film s kojim će krenuti u osvajanje zlatne statue Oscara. Jordan Henderson se bori da u grad Beatlesa vrati stari sjaj, doduše sa kapitenskom tracom na ruci koju je preuzeo od Stevena Gerarrda. Tom Cleverly je u komšiluku, luta Gudissonom, a na terenu se gubi kao igla u plaštu sjena, jer njegova leđa evidentno nisu mogla ponijeti teret talentovanog asa engleske “bubamare”. Jack Wilshere je posljednjih sezona više u posjetama londonskim bolnicama nego li što je na terenu.
Ali, gle čuda, dok se trojica navedenih “pate”, onaj nevaljali klinac, koji je svojim ponašanjem nervirao Sir Alex Fergusona, okitio se titulom prvaka Engleske, ni manje ni više nego sa Leicesterom, timom koji će mu 2012. godine ponuditi ugovor i zadnju šansu da iz sebe izbaci tinejžderske bubice i postane ozbiljan čovjek i fudbaler. Tako je i bilo, Drinkwater je sa Leicesterom prošao promociju iz Championshipa u Premiership, borbu za opstanak u Premierhipu i na kraju bio je dio fudbalske bajke okićenom titulom prvaka Engleske.
Vardy, Mahrez, Kante, su trojica fudbalera koja se najčešće spominju u vezi sa Leicesterovom titulom, ali Danny Drinkwater je čovjek, koji je trčao, radio, asistriao, pokrivao, jednostavno igrač koji je u Leicesteru bio sve, a nagrada je došla u vidu poziva za reprezentaciju Engleske u 26-oj godini života.
Možda je baš i priča Dannya Drinkwatera jedna od onih, koja je životni putokaz, da nikad nije kasno da dotaknete najviše zvijezde, jer nama su svima negdje zapisane te minute koje mjenjaju život.
Fergusonov promašaj, neozbiljni klinac englekog fudbala, vodilja i putokaz kroz život jednog sportiste…
Danny, uživaj, zaslužio si!
