Opsada je počela zauzimanjem međunarodnog aerodroma Sarajevo od strane JNA, u noći sa 4. na 5. april 1992. godine. Četverogodišnja blokada glavnog grada, nazvana je “Sarajevska opsada”.
Tog 5. aprila 1992. godine održale su se demonstracije za mir, na kojima su građani Sarajeva tražili od agresorskih snaga da uklone barikade i da se povuku. Nekoliko desetina hiljada ljudi je tražilo da se spriječi rat i da se suprotstavi već spremnoj agresiji na nezavisnu Bosnu i Hercegovinu.
Pripadnici SDS-a pucali sa krova hotela Holliday Inn na demonstrante. Nakon demonstracija održanih na Marijin Dvoru, okupljeni demonstranti su se uputili ka tadašnjem mostu Vrbanja. Snajperisti koji su bili pozicionirani u objektu naspram benzinske pumpe su otvorili vatru na narod i tu, na mostu su ubili Suadu Dilberović i Olgu Sučić. Suada i Olga bile su prve žrtve opsade grada,
Od 5. aprila u narednih 1.425 dana opsade, prosječno je palo 329 granata dnevno na Sarajevo, a ovaj grad ima i specifičan rekord. Naime, radi se o rekordu od 3777 ispaljenih granata na Sarajevo, u jednom danu. Desilo se to 22. jula 1993. godine.
Granate su napravile ogromnu štetu, a najveću štetu su pretrpjeli civilni, kulturni i vjerski objekti. Ubijani su ljudi, rušeni civilni, kulturni, vjerski objekti, pa čak i bolnice. U brdima oko Sarajeva bilo je stacionirano 120 minobacača i 250 tenkova JNA, koji su poslije dospjeli u ruke vojske Republike Srpske. Cilj im je bio mučenje glađu i demoralizacija stanovništva na najokrutnije načine.
Tokom opsade Sarajeva ubijeno je više od 11.000 ljudi, među njima 1.600 djece, a 50.000 ljudi je lakše i teže ranjeno.
