Poslije završetka Mehmed Pašine medrese u Prizrenu, nakon 8 godina učenja, dobio je idžazetnamu (diplomu) od poznatog tadašnjeg muderiza Ismailhaki efendije Bitoljca, potom nastavio je daljne školovanje u Istanbulu. Poslije završetka studija u Istanbulu, imenovan je na poziciji imama u Bursi, da bi poslije kraćeg vremena, pošto je već bio vrsni alim (islamski učenjak), prebačen je u Istanbulu preporukum tadašnje uleme Istanbula, „da je njegovo mjesto u Istanbulu“. Ali je njegov babo prije nego što je pošao na put u Istanbul na dalje školovanje i usavršavanje islamskih studija, preporučio njemu slijedeće:” “Poslao sam te na studije u Istanbulu da bi završio dalje školovanje i studije, i potom da se vratiš i služiš svome gradu, gdje si odrastao i počeo prve korake učenja”.
Po nagovoru svoga oca, hafiz Abdulaziz efendija se vratio u Prizrenu, iako je tadašnja Istanbuska ulema (vjerski učenjaci), kategorički bili protiv njegove odluke vraćanja u Prizrenu. Poslije povratka u Prizrenu postavljen je za profesora Mehmed Pašine medrese Prizrena.
Hafiz Abdulaziz efendija bio je vrstan alim i ugledna ličnost tadašnjeg vremena. Bio je blizak ahbab (drug) muderiza hadži Ymera efendije (porijeklom je bio iz Opolja) Prizrenija, lidera Prizrenske Lige (1878-1881). Poslije izbora hadži Ymera efendije za poslanika Osmanske skupštine 1877., na njegov prijedlog Hafiz Abdulaziz efendija je imenovan za muderiza (glavnog profesora i rukovodioaca) Mehmed Pašine medrese gdje je služio punih 40 godina, sve do njegovog preseljenja na Ahiret 1917. godine.
Kod ovog vrsnog i uglednog alima mnoga taleba (učenika) dobili su idžazetname (diplome) iz raznih krajva koji su dolazili učiti kod ovog vrsnog alima, muderiza Mehmed Pašine poznate medrese. Zbog izuzetne sposopbnosti i znanja koje je posedovao, pravde koji je preporučivao i primenjivao na djelu, bilo je dosta onih koji ga nisu voljeli, nisu ga trpeli iz inata i ljubomore i raznih drugig razloga svakojakih ljudi.
Allahovom pomoći dva puta je bio spašen od naručenih atentata na njega. Pošto su oba puta propala naručeni atentati na njega, atentator je vratio lire nalogodavcu i izjavio: “Oba puta kad sam ga uzeo na nišanu da bih ga gađao, ispred mauzera (vsta tadašnje puške), na mjesto Abdulaziz efendije se pojavlijvala sjenka lava, i nisam imao snage i hrabrosti da opalim iz puške”. Po meni, ova njegova izjava dokazuje da je hafiz Abdulaziz efendija bio sigurno evlija (blizak Allahu svemogućeg).
Hafiz Abdulaziz efendia preselio je na Ahiretu 1917. godine i sahranjen je u Prizrenu. Na njegovu uspomenu, hadži Ymer Lutfi ef. Pačarizi, šejh melamijslog tarikata i poznati pjesnik alhamijado kniževnosti Prizrena tog vremena napisao je dva kronograma na osmanskom (turskom) jeziku na njegovom nišanu.
Hafiz Abdulaziz efendija bio je u braku sa Emine hanumom, ostavio je iza sebe dvoje kćeri, Salihu i Fadilu, i dva sina, Mađida i Aziza. Njegovi sinovi Mađid i Aziz sa svojom majkom Emina hanumon 1957. godine odselili su u Turskoj, gdje i danas žive njihovi potomci.
I na kraju, po mome, Gora od prihvatanja Islama od prvih dana pa sve do današnih dana nije imala njemu ravnom, kao što je bio Hafiz Abdulaziz efendija, za kojeg je u to vrijeme i Istanbulska ulema borila svim mogućim načinama da ga zadrži u Istanbulu,
pošto je bio veliki islamski učenjak i po njime, njemu je mjesto bilo u Istanbulu.
Nek ga dragi Allah đelešanuhu (svemogući) inšallah nagradi dženetom firdevs. Amin!
Faik Miftari
* Miftari, Faik ”Hafizët e Prizrenit me rrethinë(1912-2012)”, Prizren, 2012
