Ovaj novi serijal priča počinjemo od sporta jer stara poslovica kaže da “sport i kultura ne poznaju granice”. Ovoga puta jedna sportska priča govori o doajenu sandžačkog sporta, posebno boksa, koji je nekada bio najpopularniji sport u Sandžaku i koji je gradski stadion bio pun kada bi boksovali domaći bokseri, čuveni B.K.”Mladost” protiv neke ekipe u prvenstvu ili na međunarodnim mečevima. Radi se o majstoru ringa ali i celuloidne loptice jer se pomalo bavio i stonim-tenisom, a riječ je o Sulejmanu Dervišnuroviću zvanim Ćuro koji se u poznijim godinama rado prisjeća svojih starih sportskih uspjeha.
Jedna stara kineska poslovica kaže “Reci mi koliko prijatelja imaš, reći ću ti kakav si čovjek”, a upravo brojne prijatelje ima Ćuro i među ljubiteljima boksa, stonog tenisa, ribolova tj svijeta sporta. U svakodnevno životu je jako prijatan, korektan i komunikativan čovjek. U ringu je bio sušta suprotnost, odnosno pravi pravcati tigar, kako su ga zvali. Borben do maksimuma i uporan, pozitivno agresivan u granicama bokserskih pravila. Voleo je da bira najjače protivnike poput tadašnjih, u vrijeme Jugoslavije, najjačih bokserskih imena poput Gazepova, Steve Popovića, Jakupija, Perunovića, Mugoše, Rusevskog ili Omerovića. Takvi dueli su na gradski stadion u Novom Pazaru dovodili na hiljade gledalaca. O njima bi čaršija danima pričala a krajem, sada već daleke 1973-će godine, zauzeo je treće mjesto među najboljim bokserima Jugoslavije i to u eri Mate Parlova, Rusevskog, Perunovića, braće Kačar i mnogih drugih.
Dakle, Novi Pazar kao grad sa svojom dugom i svijetlom tradicijom u sportu može biti ponosan na sve svoje sportiste, a posebno na svoje vrsne boksere i bokserske pregaoce. Pored pojedinačnih i klupskih rezultata Novi Pazar je bio organizator uspješnih i velikih bokserskih priredbi. Bokseri iz tog grada su pronijeli slavu ovog viteškog i plemenitog sporta ne samo u zemlji već i širom svijeta. Svojevremeno su ovdje gostovali i čuveni kubanski bokseri gdje su ih u prijateljskom meču Pazarci savladali a meč je posmatralo, za te prilike i ta vremena, veliki broj ljubitelja sporta, posebno boksa. Naravno, za takav nivo i vrhunske rezultate zaslužni su i vrlo dobri bokserski stručnjaci iz Novog Pazara, koji su dali značajan doprinos razvoju boksa u Srbiji, posebno Sandžaku.
Šetajući starim ulicama Novog Pazara, čuvenoj “Prvomajskoj” ušli smo u burekdžinicu “Pod Sač” da bi probali pazarske specijalitete poput bureka ali i čuvenih pazarskih mantija. Dočekao nas je čovjek sa širokim osmjehom koji je, kada je čuo da smo iz Prizrena, odmah započeo svoju sportsku priču jer je asocirao uspomene na gostovanja, tada veoma popularnom bokserskom klubu B.K.”Priština” koja je kao višestruki šampion u boksu jedini svoj poraz u prvenstvu 1973. i 1974. godine imala baš u Novom Pazaru. On je, između ostalog, za čitaoce našeg web-portala istakao:
“Selam čitaocima vašeg web-portala iz bratskog Novog Pazara, a naročito onima koji su ljubitelji plemenite veštine – boksa. Ja sam Sulejman Dervišnurović – Ćuro nekadašnji pazarski majstor ringa ali i majstor stonog tenisa ili uopšte sporta. Ako govorimo o boksu u tadašnja, lijepa vremena bili smo popularniji i od fudbala ili atletičara koji su sada najpopularniji sportisti našeg grada. Bili smo veoma aktivni i popularni te punili dvorane i gradske stadione širom bivše Jugoslavije. Tih početnih godina sedamdesetih prošlog vijeka ondašnji stručni štab i uprava kluba bili su iza mogućnosti i kvaliteta boksera. Kao da su se plašili naše popularnosti. Sjećam se jednog teksta u sportskom listu “Sport” te 1973-će godine u kome se reklamirao meč između mene i Đure Šebešćana na reviji Meč šampiona u Beogradu. Ja, vjerujte, nisam tada ni imao pojma da treba da boksujem na toj međunarodnoj bokserskoj reviji, dakle poziv je stigao u moj klub ali meni niko ništa nije rekao – ističe popularni Ćuro. Nisam otišao i ne znam da li bi pobijedio tog Šebešćana koji je tada važio za veoma poznatog i jakog boksera i vjerujem da bi borba bila za pamćenje jer je odgovarao kao protivnik, odnosno bio je tempaš. No, bilo – kako bilo tada je pola tadašnje Prve lige tražilo naše boksere jer su bili tehnički potkovani, fizički spremni i izuzetno motivisani u svojim borbama. Recimo da su moj brat Goce (u pitanju je Jusuf Dervišnurović – Goce) kao i Vlaja Ferizović bili pozvani u čuveni profi-kamp Mate Parlova u koji nisu, nažalost, otišli. U svojoj karijeri nisam imao puno mečeva, tek oko 75 do 80 mečeva jer su neke mečeve boksovale moje rezerve i nije mi mnogo značila pobjeda protiv slabog i neiskusnog protivnika”, ističe Dervišnurović.
Nakon karijere, popularni Ćuro okušao se i kao trener gdje je dugi niz godina bio trener omladinaca B.K.”Mladost” gdje je jednom prilikom sa omladincima Novog Pazara osvojio i titulu ekipnog prvaka Srbije. VolIo je da motiviše omladince i da iz njih izvuče maksimum.
“Novi Pazar, nastavlja svoju sportsku priču Ćuro, nikad nije oskudevao u sportskim talentima, a posebno u boksu. Čak ni sada u ovim modernim vremenima jer oni ovdje rastu kao pečurke posle kiše. Eto, vidite gdje za kratko vrijeme doguraše naši atletičati a imamo ih i evropskih prvaka no vratimo se boksu. Recimo da su u ta vremena omladinci bili zapostavljeni i da im se nije toliko pažnje posvećivalo te je tako zaustavljen razvoj jednog Šećovića, Radovića, Koničanina, Zoranića i mnogih drugih. Ja sam imao drugačiju ,,viziju“ i mišljenje o tome. Forsirao sam baš mlađe generacije te sam koliko – toliko pomogao da par generacija izvedem na pravi put a neki od njih su postali i šampioni. No, mogu se pohvaliti da sam nakon trenerske karijere bio i uspješni bokserski sudija i to savezni gdje sam odsudio oko 50-tak mečeva i to u tadašnjoj drugoj bokserskoj ligi Jugoslavije, bilo istočnoj ili zapadnoj ligi. Imao je tada Novi Pazar izuzetno jake bokserske sudije poput Ćamila Brunčevića gdje smo zajedno sudili mečeve u Drugoj ligi dok je Milojko Jovanović imao zvanje međunarodnog sudije dok su tada bili tu i Isko Ukić kao i Ramiz Redžepović kao republičke sudije te smo svi mi, mogu reći, bili izuzetno jaka sudijska ekipa koja je ostavila veliki trag u tadašnjem boksu u Jugoslaviji”.
Kada je, reklo bi se, konačno okončao svoju karijeru bokserskog poslenika, odnosno takmičara, trenera, sudije on i dalje nije mogao bez sporta. Počeo je igrati stoni-tenis koji mu je ležao u duši. Uporan po prirodi dogurao je do trećeg najboljeg stonotenisera koje je Novi Pazar svojevremeno imao. Za njega, kažu, nije bilo izgubljene loptice ili seta gdje se, kao u ringu, borio kao lav. Neki bi rekli, borio se kao legendarni jugoslovenski stonoteniser Dragutin Šurbek. Oprobao se, svojevremeno, popularni Ćuro oprobao i u skokovima u vodu te se može smatrati za svestranog sportistu. U njegovom prostranom stanu pravi sportski muzej. Medalje, diplome, pehari i na stotine fotografija. Iz boksa, stonog tenisa ili sportova na vodi.
Recimo da su to bili divni dani, nezaboravne godine gdje su ostale samo divne uspomene. Bilo je velikog broja sportskih susreta i druženja i to je pravo, pravcato duševno bogatstvo što je rijetkost u današnje vrijeme.
Dervišnurović se, inače bavi privatnim biznisom, odnosno u starom dijelu grada ima čuvenu burekdžinicu “Pod Sač” koju posjećuju mnogi Pazarci ali i mnogi turisti koji obilaze grad. Ima dvoje djece, sina Jasmina i kćerku Azru kao i suprugu koja mu pomaže u radu u burekdžinici.
“Danas je boks u našem gradu – istiće Ćuro, pao na najniže grane jer postoji samo jedna osrednja škola boksa koju drže neki bokserski entuzijasti no malo se omladine više želi baviti sportom kroz koji sam prošao čitavu Evropu i upoznao mnogo ljudi. Sada je kod nas popularniji fudbal a tu je i atletika jer, izgleda, da tu se najviše i ulaže para dok za druge sportove njih nema. No, kako rekoh, ostale su mnoge drage uspomene i mnogi moji značajni mečevi jer smo znali napuniti gradski stadion sa preko 5 000 navijača i to svakog drugog vikenda a sada toga nema ni u onim mnogo većim gradskim sredinama ne samo u Srbiji već ni u državama u okruženju. Kada se samo sjetim bk,,Prištine“ koja je bila strah i trepet u boksu u bivšoj Jugoslaviji sa mnogo talentiranih boksera no kako čujem i tamo kod vas na Kosovu ne ,,cvjetaju“ ruže u boksu a od uspomena se ne živi. Bar smo se družili i bilo nam je lijepo”, uz setu govori Sulejman Dervišnurović – Ćuro, majstor novopazarskog ringa ali i majstor celuloidne loptice.
Inače, grad Novi Pazar kao i sandžački boks proslavili su mnoga poznata bokserska imena poput Izeta Ukića, Safeta Koce, Rahima Beganovića, rahmetli Fehim Bleki, Adem Biberović, Ibrahim Ferizović Vlaja, Raif Halitović, Idriz Hajrović, Tarik Hodžić, Hajro Ličina te mnogi drugi.
Ostale su, kako reče naš sagovornik, samo drage uspomene na sport koji je Novi Pazar kao i Sandžak proslavio širom Balkana ali i Evrope. Da i u današnja vremena ovo podneblje gaji velike sportske šampione u boksu govori i činjenica da je iz tamošnjih pešterskih krajeva i veliki bokserski šampion Muamer Hukić, poznatiji u svijetu boksa pod imenom Marko Huk koji je dugogodišnji šampion u kruser-kategoriji i koji boksuje pod zastavom Njemačke koji je nedavno izjavio da jedino on može da izazove dugogodišnjeg svjetskog bokserskog šampiona ukrajinca Vladimira Kličkova i da bi ga, vjerovatno, kako on kaže i pobijedio. Kakav bi to samo spektakl bio ali i promocija sandžačkog boksa širom svijeta. No, da li će do tog meča ikada doći ostaje da se vidi
(u dijelu intervjua korišćeni dijelovi iz knjige Milojka Jovanovića iz 2002-godine “Zlatne godine pazarskog boksa”)
razgovor vodio: Vinetu Ganić
