Izbjeljivanje zuba je tehnika koja se koristi oko 25 godina u cilju postizanja savršenog osmijeha kome svi težimo.
Da bi se shvatila tehnika izbjeljivanja zuba prvo se mora znati porijeklo boje zuba. Zapravo, površina zuba (gleđ) je transparentna, a boja zuba potiče od dubokih slojeva zuba (dentina).
Zbog takve građe zuba mi zapravo ne bijelimo zub, jer nije moguće ni sa jednim poznatim sredstvom djelovati tako duboko u zub, već djelujemo na površinu zuba, smanjujemo njegovu transparentnost i spriječavamo probijanje boje dubokih slojeva zuba (dentinske boje).
Preparati koji se koriste za izbjeljivanje zuba su na bazi vodonik-peroksida (H2O2) i svi djeluju na sličan način. Glavna razlika je u koncentraciji i načinu primjene. Preparati koji se koriste u stomatološkim ordinacijama imaju koncentraciju od oko 40%, dok su preparati za kućno bijeljenje od 10 do 20% (bijeljenje u ordinaciji je kontrolisano i ne može imati dejstvo na okolna tkiva, dok kućno bijeljenje nije moguće do kraja iskontrolisati tako da postoji mogućnost oštećenja sluznice usne duplje).
Samo dejstvo vodonik-peroksida je takvo da po nanošenju na zub počinje da se ispušta reaktivni kiseonik koji raskida prstenove kalcijum-hidroksi-apatite uslijed čega zub gubi transparentnost. Nakon uklanjanja preparata za izbjeljivanje, zubi se ispiraju i na njih se nanosi preparat sa veoma viskom koncentracijom fluora koji će iz raskinutih prstenova izbiti kalcijum i izgraditi nove prstenove fluoro-hidroksi-apatita. Fluor u takvom jedinjenju ima mnogo jaču i stabilniju vezu od kalcijuma. Novonastali prstenovi su znatno manji i sama struktura zuba samim tim postaje mnogo kompaktnija, a zubu ostaje smanjena transparencija čime se postiže bijela boja zuba.
