„Bio je to veliki migracioni eksperiment čiji rezultati se primećuju tek sada: Četvrtina migranata – radnika koji nisu iz članica EU, dolaze iz šest zemalja Zapadnog Balkana: Albanije, Bosne i Hercegovine, Srbije, Crne Gore, Makedonije i Kosova”, stoji Velt.
U opširnom članku autor analizira nikad veći broj migranata sa Zapadnog Balkana: „Prema aktuelnim podacima nemačkog Saveznog zavoda za statistiku, broj migranata sa Zapadnog Balkana koji rade u Nemačkoj prošle godine je bio oko 66.000. Poređenja radi, krajem 2015. bilo ih je samo 13.000.
Migranti sa Zapadnog Balkana su vremenom postali vrlo važni za nemačko tržište rada. Svaki četvrti stranac iz zemalja koje nisu članice EU, i koji radi u Nemačkoj, dolazi iz zemalja Zapadnog Balkana. Krajem 2015. godine je to bio svaki deseti. Najveći deo njih, prema statističkim podacima, dolazi iz Bosne i Hercegovine (32 posto), Srbije (22 posto) i sa Kosova (19 posto). Manji broj dolazi iz Makedonije (14 posto), Albanije (11 posto) i Crne Gore (2 posto). Pet posto njih ima neograničenu dozvolu za boravak u Nemačkoj, a svi ostali imaju ograničeni boravak. Ono što je zanimljivo je da u Nemačkoj radi tri puta više muškaraca nego žena sa Zapadnog Balkana”, navodi se u članku pod naslovom „Ranije su dolazili potražioci azila, sada dolaze građevinski radnici”.
Sve to je rezultat migracionog eksperimenta, odnosno uvođenja tzv. Uredbe za Zapadni Balkan, objašnjava autor: „Do 2016. desetine hiljada ljudi sa Zapadnog Balkana su u Nemačku došli kao izbeglice i tu zahtevali azil. Ali, u 2014. i 2015. su zemlje Zapadnog Balkana sukcesivno proglašene za ‘zemlje sigurnog porekla’. Zahtevi za azil iz ovih zemalja praktično se nakon toga više ne prihvataju.
Nemačka savezna vlada je 2016. godine omogućila novi način dolaska za radnike iz ovog regiona: tzv. pravilo Zapadnog Balkana (Westbalkanregel). Od tada radnici mogu dolaziti u Nemačku skoro bez ikakvih problema, nezavisno od profesionalnih kvalifikacija i poznavanja nemačkog jezika. Jedini preduslov je konkretna ponuda za posao i odobrenje Savezne agencije za zapošljavanje. Uredba, koja je stupila na snagu 2016, ograničena je i traje do 2020. Glavni razlog za vremensko ograničenje je da mnogi ljudi koji dolaze u Nemačku iz regiona nisu stručna radna snaga.”
„Glavne zemlje porekla migranta još uvek su Indija, Kina, BiH (8%) i Sjedinjene Države”, piše autor.
Herbert Briker, šef istraživačkog odeljenja „Migracija” na Institutu za istraživanje tržišta rada (IAB) za ovaj list kaže: „Najveće interesovanje je za građevinsku i ugostiteljsku delatnost. Baš tamo gde je manjak osoblja posebno veliki.”
“IAB predviđa dugoročni pad broja radno sposobnog stanovništva ukoliko se ne bude usmerilo na zapošljavanje radnika iz trećih zemalja. U Nemačku bi godišnje moralo da useli oko 400.000 ljudi – više nego što ih se odseli.”
