Akumulaciono jezero Gazivode nalazi se na teritoriji Kosova, taj hidrosistem izgrađen je fondovima budžeta Kosova i Srbija nema zakonsko pravo da ga prisvoji, kažu bivši kosovski funkcioneri.
I dokumenti Svetske banke ukazuju na to da je i Kosovo bilo uključeno u ovaj projekat.
Brana Gazivode koja se nalazi 25 kilometara od Mitrovice, građena je između 1979. i 1984, radi vodosnabdevanja stanovništva, za industriju, termoelektrane i navodnjavanje.
Jezero Gazivode nalazi se u opštini Zubin Potok na severu Kosova sa većinski srpskim stanovništvom, a manjim delom pripada opštini Tutin u Srbiji. Na osnovu zvaničnih vladinih dokumenata, od hidrosistema Ibar-Lepenac na Gazivodu u Zubinom Potoku, pijaćom vodom se snabdeva sever Kosova, ali i Priština sa okolinom.
Ovaj hidrosistem takođe isporučuje vodu za termoelektrane u Obiliću koja se koristi za hlađenje elektrana Kosovo A i Kosovo B, a pored toga, voda iz akumulacionog jezera Gazivode koristi se i za navodnjavanje poljoprivrednih površina. U slučaju suše, kao što je bilo 2014. godine, voda iz Gazivoda je korišćena i za punjenje jezera u blizini Prištine, Batlavskog i jezera Badovac.
Sam kanal Ibar – Lepenac dugačak je 49 kilometara – od jezera Gazivode do Prištine, završava se u jezeru Badovac a prolazi kroz teritoriju pet opština – Zubin Potok, Mitrovicu, Vučitrn, Obilić i Prištinu.
Poslednjim izjavama političara na Kosovu i u Srbiji o “korekciji granica” ili “razgraničenju”, stekao se utisak da Kosovo može da izgubi Gazivode, kojim trenutno upravlja srpska firma na severu Kosova. Kako su zvaničnici u Beogradu rekli, jezero Gazivode je od strateškog značaja za opstanak Srba na severu.
Azem Vlasi, bivši funkcioner Kosova tokom perioda komunizma, a danas advokat i politički analitičar, tvrdi da se jezero Gazivode gradilo sredstvima iz budžeta Kosova.
Po njegovim rečima, Kosovo je krajem ’60-tih imalo projekat o snabdevanju vodom za potrebe poljoprivrede pod nazivom Ibar-Lepenac. Deo koji se odnosi na Lepenac nikada nije sproveden.
Vlasi navodi da je za realizaciju ovog projekta uzet kredit u visini od 45 miliona dolara od Svetske banke za koji je garantovala bivša Jugoslavija, dok je sporazum potpisala federalna jedinica, u ovom slučaju Kosovo, preuzimajući i obaveze iz tog sporazuma. Suma od 45 miliona evra uzeta je iz tadašnjeg budžeta Kosova.
“Gazivode je resurs Kosova, i po pitanju investicije, i po pitanju zakonskog vlasništva kao javni resurs. Nakon proglašenja nezavisnosti, Gazivode se nalazi unutar granica Kosova, i Srbija nema ništa sa tim”, kaže Vlasi.
On dodaje da je svaki pokušaj prisvajanja resursa Kosova neosnovan.
“Pretenzija Srbije nad resursem Gazivoda je samo nastavak politike iz vremena Slobodana Miloševića kada su mislili da Kosovo sa svim svojim resursima pripada Srbiji”, navodi Vlasi.
I profesor Muhamet Mustafa, savetnik u Institutu za razvojna istraživanja, inače ministar u vladi bivše Jugoslavije ’80-tih godina, kaže da su jezero i hidrocentrala u Gazivodama u potpunosti izgrađeni fondovima Kosova za privredne potrebe, te i potrebe građana Kosova. On dodaje i da su zemljišta na teritoriji Srbije eksproprisana iz kosovskih sredstava.
“Srbija nije investirala ni cent u izgradnji Gazivoda. Čak su i zemljišta na teritoriji Srbije na kojima se nalazi jezero eksprorisana iz kosovskih sredstava”, dodaje Mustafa.
I on smatra da je van svake logike da Srbija prisvoji ili pregovara o preduzećima koji se nalaze unutar teritorije Kosova i koja su u vlasništvu Kosova.
Dokumenti Svetske banke ukazuju da je ceo projekat koštao preko 100 miliona dolara, da je kredit banke bio 45 miliona dolara (42 odsto projekta), dok je ostatak finansiran lokalno, putem specijalnog fonda za nerazvijena područja preko lokalne banke (Banka Kosova).
Kredit Svetske banke odobren je 1971. i stupio je na snagu 1972. godine.
Banka je pozajmila Federalnoj vladi Jugoslavije sredstva, koja je potom dala pomoćni zajam preduzeću Ibar-Lepenac, entitetu za razvoj vodnih resursa rečnih sistema Ibar i Lepenac koga je formirala tadašnja pokrajinska vlada. To preduzeće je bilo odgovorno za izgradnju projekta. Sporazum o projektu sa Svetskom bankom takođe je potpisala Pokrajinska vlada Kosova i preduzeće Ibar Lepenac.
Kredit od Svetske banke uzet je na 30 godina.
U izveštaju Svetske banke iz 1986. o reviziji projekta stoji da je izgradnja projekta bila zadovoljavajuća i pored određenih kašnjenja. Dodaje se i da je cena projekta nekoliko puta u međuvremenu uvećana zbog inflacije tokom perioda implementacije. Takođe, preduzeće Ibar Lepenac nije moglo da u toku svoje prve godine funkcionisanja projekta (1977) zaradi stopu povraćaja, već je do toga došlo tek 1981. godine i to od električne energije, dok je plaćanje vode počelo 1983. godine.
Kosovski zvaničnici prethodno su izjavili da niko neće moći da prisvoji hidrosistem Gazivode, te da će svaki pokušaj prisvajanja biti čin agresije na Kosovo.
Premijer Kosova Ramuš Haradinaj prethodno je kazao da se upravo zbog Gazivoda ne sprovodi briselski sporazum o energetici sa Srbijom, te dodao kako od tog hidrosistema zavisi i proizvodnja električne energije na Kosovu ali i vodosnabdevanje jednog dela Kosova.
