Zapadnjački borci protiv ISIL-a koji su se dobrovoljno priključili borbama u Siriji i Iraku donose više štete nego koristi. Trebali bi ići kući.
Pomislili biste da Sirija dosad ima dovoljno stranih boraca koji su okupirali zemlju, imajući na umu Rusiju, Iran i njihove milicije i strance u redovima Al-Kaide i grupe Islamska država u Irak i Levant (ISIL). No, to nije spriječilo zapadnjake da pohrle u sjevernu Siriju i Irak da se bore protiv ISIL-a i budu za to hvaljeni.
Iako ih mediji na Zapadu vole, potrebno je jasno obznaniti da američki, kanadski i evropski državljani koji idu u Siriju i Irak da se bore protiv ISIL-a nisu heroji. Oni se ne bore protiv imperijalizma i ne podržavaju kurdsku autonomiju niti rade humanitarno djelo. Osim što sebe i druge dovode u opasnost, oni samo kompliciraju situaciju za Sirijce i Iračane koji su već ostavljeni na milost i nemilost brojnim međunarodnim silama i nedržavnim akterima.
Ti državljani zapadnih država hvale se da njihovi podvizi u Iraku i Siriji staju u odbranu manjina i da su moralna dužnost. Drugi ih vide kao avanturu, a ima i onih poput bivšeg kanadskog modela Hanne Bohman koji idu u Siriju jer im je dosadno: “Morala sam uraditi nešto sa svojim životom. Bilo mi je dosadno. Imala sam osjećaj da nisam uradila ništa što bih smatrala veoma važnim”, rekla je Bohman za CTV News.
Da je situacija, pak, obratna i da su SAD, Kanada ili neka evropska država u ratu, iste ove medijske organizacije ne bi tako ljubazno tretirale Afrikance, Arape ili Kurde koji bi se pridružili bilo kojoj strani i to je posebno uvredljiv aspekt čitavog ovog trenda.
Nema ništa humanitarno u vezi sa borbom
Pojedinci nisu jedini krivci. Zapadnjaci u Siriji i Iraku osnivaju i vode čitave grupe za doček ovih dobrovoljaca. Institut Brookings nedavno je otišao tako daleko da ih je u izvještaju nazvao “boračkim humanitarcima”. Sam taj termin izuzetno je uznemirujući jer implicira da njihov rad ima humanitarni aspekt. Nema ništa humanitarno u doprinošenju kontinuiranim borbama i ratu da biste pobjegli od dosade.
Neke od ovih grupa religijske su prirode, kao Sons of Liberty International, koja ima kršćanski otklon, dok su druge više političke, kao što je socijalistička grupa Bob Crow Brigade. Njihovi ciljevi uključuju pomoć lokalnim grupama i revolucionarnim težnjama, ali takve grupe ignoriraju širi kontekst i u Siriji i u Iraku.
Grupa Bob Crow Brigade u Siriji, naprimjer, kaže da se bori protiv ISIL-a i “pobunjenika koje podržava Turska”, ignorirajući činjenicu da su upravo ovi pobunjenici prvobitno ustali protiv Bashara al-Assada u borbi za svoju revoluciju.
Zapadnjaci koji se pridružuju grupama koje se bore protiv ISIL-a ne priznaju niti shvataju sirijsku revoluciju, zanemaruju posljedice invazije njihove domovine na Irak 2013. i ponašaju se kao da će pobjeda nad ISIL-om sve riješiti.
Svirepa američka intervencija
Mnogi od ovih dobrovoljaca uglavnom se priključuju kurdskim Sirijskim demokratskim snagama (SDF), američkom savezniku koji dobija vojnu podršku od Washingtona u borbi protiv ISIL-a. U izvještajima također ima naznaka da Jedinice za zaštitu naroda (YPG), koje se bore sa SDF-om kao krovnom organizacijom, imaju na raspolaganju sofisticirano američko oružje, uključujući uniforme i inovacije, kao i pristup američkim specijalnim snagama na terenu.
Kompletna ideja SDF-a (kreiranog za vrijeme Obamine administracije) problematična je ne samo zato što je to još jedna jasna naznaka da se SAD uklapa u narativ Assadovog režima o “terorizmu” već i zato što je YPG povezan s Radničkom partijom Kurdistana (PKK), koja je na listi terorističkih organizacija u SAD-u.
Osim toga, problematičan je i ležeran stav Zapada prema ovim borcima. Sudeći po lakoći s kojom istaknutiji zapadni borci dolaze u Siriju ili Irak, a potom se vraćaju u svoje domovine, SAD i druge države Zapada svojim su državljanima omogućile da se bez problema uključe u ove borbe.
U isto vrijeme sirijskim humanitarcima s validnim vizama nije dozvoljen ulazak u SAD samo zato što rade istinski humanitarni posao u Siriji ili Iraku, kao što je dostavljanje pomoći, spašavanje života nakon napada režima ili podržavanje infrastrukturnih projekata. Iz nekog razloga sirijski humanitarac smatra se većom prijetnjom od američkog borca intervencionista.
Idite kući gdje ste potrebni
Pozitivne medijske priče o zapadnjacima koji se bore protiv ISIL-a na strani SDF-a il YPG-a ukazuju na to da percepcija stranih boraca i intervencije u Siriji zavisi samo od neprijatelja protiv kojeg se bore.
Drugim riječima, postoje dvostruki standardi u izvještavanju – oni koji se bore protiv ISIL-a i porijeklom su za Zapada heroji su. Ljudi arapskog porijekla, Sirijci koji se bore i protiv ISIL-a i protiv Assadovog režima, prikazani su kao Al-Kaida, zovu ih teroristima i optužuju ih da su plaćenici Turske, Zalivskih zemalja i SAD-a iako je država za koju se bore njihova domovina.
Pravi humanitarni rad počinje kod kuće. Ako ovi zapadnjaci žele nekome pomoći, mogu pomoći u osiguravanju da se vlastita dvorišta, odnosno SAD, Kanada i Evropa ne strovale u jame ekstremisitčke krajne desnice u vremenu nakon Brexita i nakon Trumpa. Za to ne moraju plaćati avionsku kartu niti posezati za oružjem.
Stavovi izraženi u ovom tekstu autorovi su i ne odražavaju nužno uredničku politiku Al Jazeere.
