Uprkos otrkićima atomske bombe, fosilnih goriva i biološkog oružja, s tačke gledišta etike, ovo je ubjedljivo najveća greška nauke.
Od svog nastanka do danas, nauka predstavlja jedno od vrhunskih ljudsih dostignuća i djelatnosti. Ona je izvor inspiracije i znanja, oružje protiv sujeverja i katalizator socijalnih promjena. Ipak, u određenim historijskim trenucima, nauka je korištena u službi ciljeva čija je dobronamjernost pod velikim znakom pitanja.
Uprkos otrkićima atomske bombe, fosilnih goriva i biološkog oružja, s tačke gledišta etike, ubjedljivo najveća greška nauke je klasifikacija ljudi prema rasi.
Rasna teorija izdvaja se od ostalih “zlih izuma” po tome što je izazvala ubjedljivo najviše patnji od svega navedenog. Ona je vjekovima služila kao opravdanje za kolonijalizam, ropstvo i čak genocid.
Pojam “rase” izmislili su antropolizi kao što je Johann Friedrich Blumenbach, koji je u osamnaestom vijeku pokušao da kategoriše nove grupe ljudi sa kojima se sretao i koje je eksploatisao u periodu vrhunca evropske kolonijalne ekspanzije.
Od početka, njegova suštinski subjektivna kategorija rase bila je opšte prihvaćena, i to ne prema biološkim parametrima, već prema relativnim kulturnim i jezičkim razlikama.
Postojanje “rase” kao biološke kategorije javilo se nešto kasnije, kada je poslužilo kao osnova za teorije o intelektualnoj i fizičkoj superiornosti određenih rasa.
Jedan od rezultata ove katastrofalne teorije bio je i Drugi svjetski rat, od kojeg se svijet, kao i od rasne teorije, još uvijek nije sasvim oporavio.
